ตอนที่ 4 ไม่เหลือใคร
731 Words
พรึ่บ! ร่างระหงของเมลานีทรุดลงกับพื้นหินอ่อนนำเข้าจากอิตาลีไปทันทีที่องอาจเดินเข้ามาบอกว่ากลิ่นเกสรท้อง
"คุณพูดใหม่อีกทีซิ"
"เกสรท้องได้สองเดือนแล้ว"
"คุณเคยรับปากกับฉันแล้วไม่ใช่เหรอว่าฉันให้คุณขึ้นเป็นประธานบริษัทต่อจากคุณพ่อ คุณจะไม่มีลูกกับผู้หญิงคนนั้น" เมลานีทวงคำสัญญา
"ก็มันพลาดไปแล้วจะให้ทำยังไง!" องอาจอารมณ์เสียใส่
"คุณกล้าให้ผู้หญิงคนนั้นเอาออกมั้ยล่ะคะ"
"จิตใจคุณทำด้วยอะไรถึงจะให้ผมฆ่าลูกตัวเอง"
"ยังไม่ทันลืมตาก็หวงแหนขนาดนี้เลยเหรอคะ แล้วทีน้องเซีย ไม่เห็นคุณจะรักแกเหมือนที่รักไอ้มารหัวขนนี่บ้าง"
"อย่ามาเรียกลูกผมว่ามารหัวขนนะเมลานี!" องอาจขึ้นเสียง
"ไอ้มารหัวขน! ไอ้มารหัวขน! ไอ้มารหัวขน!"
เพียะ! องอาจตวัดฝ่ามือใส่ใบหน้าสวยของภรรยาที่จดทะเบียนสมรสถูกต้องตามกฎหมายอย่างแรง ของเหลวสีแดงไหลซึมออกมาตามมุมปากสวย
บรรดาสาวใช้ที่ได้ยินเจ้านายทั้งสองทะเลาะกันอย่างรุนแรงต่างไม่มีใครกล้าเข้ามาห้ามปราม พ่อแม่ของเมลานีเสียชีวิตไปแล้วทั้งคู่ด้วยโรคประจำตัว ญาติพี่น้องก็ไม่มีสักคน องอาจจึงกล้าลงไม้ลงมือกับทายาทคนเดียวของ NT Group บริษัทด้านพลังงานที่ใหญ่ที่สุดของประเทศไทย
องอาจตบเสร็จก็ขึ้นไปเก็บเสื้อผ้าแล้วออกไปอยู่กับกลิ่นเกสรที่เพนต์เฮาส์สุดหรูย่านใจกลางเมืองที่ซื้อด้วยเงินของเมลานี
เมลานีอยากห้ามไม่ให้องอาจไปแต่ก็รู้ว่าคงจะเป็นไปไม่ได้ เลยทำได้แค่มองสามีและพ่อของลูกลากกระเป๋าออกไป
คล้อยหลังองอาจออกไปได้ไม่นาน เฟลิเซียก็กลับจากไปเที่ยวเล่นที่บ้านของชาร์ล
"คุณแม่ขา น้องเซียกลับมาแล้วค่า"
"กลับมาแล้วเหรอคะ" เมลานีรีบเช็ดน้ำตา
"คุณแม่ร้องไห้อีกแล้ว อ๊ะ! ทำไมมีเลือดออกที่ปากด้วย ใครทำคุณแม่? บอกน้องเซียมานะ น้องเซียจะไปชกปากมัน!" มือน้อยๆ กำหมัดแน่น
"ไม่มีใครทำคุณแม่หรอกค่ะ คุณแม่บังเอิญหกล้มเลยปากแตก"
"จริงหลอคะ"
"จริงสิ ไม่เชื่อน้องเซียก็ไปถามพี่อิ่มได้"
"น้องเซียเชื่อก็ได้ค่ะ แล้ว...แล้วคุณแม่เจ็บมากมั้ยคะ"
"เจ็บนิดเดียวค่ะ ว่าแต่วันนี้ไปเล่นบ้านพี่ชาร์ลสนุกมั้ยคะ" เมลานีเปลี่ยนเรื่อง
"สนุกม๊ากมากเลยค่ะ พี่ชายอมให้น้องเซียขี่หลังด้วยล่ะ ยอมเล่นระบายสีด้วยกันด้วย แล้วครั้งหน้าพี่ชาก็สัญญาว่าจะสอนน้องเซียขี่จักรยานสองล้อด้วยแหละคุณแม่" เจื้อยแจ้วไปเจ้าตัวเล็กก็ยิ้มตาเป็นประกายไป พี่ชาอย่างนู่น พี่ชาอย่างนี้ไม่หยุด พอจะทำให้เมลานียิ้มตามได้บ้าง
"พี่เขาทำให้ลูกแม่มีความสุขขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย"
"ค่า พี่ชาทำให้น้องเซียมีความสุขมาก"
ขวับ! ขวับ! แล้วจู่ๆ เฟลิเซียก็หันหน้าไปมา
"หาอะไรเหรอคะ"
"คุณพ่อยังไม่กลับอีกหลอคะ น้องเซียอยากเล่าเรื่องพี่ชาให้คุณพ่อฟัง"
"อึ่ก" เมลานีกลืนก้อนสะอื้นลงคอ เธอจะบอกลูกสาวตัวน้อยได้อย่างไรว่าคุณพ่อกำลังมีลูกใหม่ ไม่มีทางมาสนไยดีเราสองแม่ลูกแล้ว
หลายเดือนผ่านไป ในขณะท้องของกลิ่นเกสรโตขึ้นทุกวันๆ สุขภาพของเมลานีก็ทรุดลงเรื่อยๆ สาเหตุหลักก็มาจากตรอมใจที่องอาจเก็บเสื้อผ้าไปอยู่กับกลิ่นเกสร แถมอีกฝ่ายยังส่งรูปและข้อความมาเยาะเย้ยถากถางไม่เว้นวัน
@โรงพยาบาล
"สภาพจิตใจของคนไข้ย่ำแย่มากครับ ทางที่ดีผมว่าติดต่อสามีคนไข้ให้มาเยี่ยมน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด" หมอให้คำแนะนำกับดารินทร์ ดารินทร์กับนิรุตผู้เป็นสามีก็ไปหาองอาจที่เพนต์เฮาส์ แต่องอาจคิดว่าเมลานีเรียกร้องความสนใจจึงไม่ยอมมาเยี่ยม ทำให้เมลานีตรอมใจจนเสียชีวิตในที่สุด
"ฮึก คุณแม่ขา อย่าทิ้งน้องเซียไปซี่ ถ้าคุณแม่ไปสวรรค์แล้วน้องเซียจะอยู่กับใคร ฮือๆๆ"
- Writer
