หอบลูกหนีสามีมาเฟีย (ธีโอxพราวฟ้า)

ตอนที่ 5 ให้มะมี๊หาคุณแด๊ดใหม่ให้ด้วย

เจโรมถือรูปภาพขนาดไม่ใหญ่มากนัก วิ่งเข้ามาหาธีโอที่ยืนคุยกับมะมี๊ตัวเองอยู่ตรงหน้าบ้าน ก่อนจะรีบส่งรูปภาพที่ถืออยู่ในมือให้กับธีโอได้รับไปดู

และเป็นไปตามที่คิดไว้...ใช่เขาจริงๆ

รูปของธีโอในชุดสูทสีดำเข้าชุด เป็นชุดที่เขาเคยใส่ไปออกงานสังคมกับครอบครัว และรูปนี้เป็นรูปที่นักข่าวขอถ่ายภาพเขาไปลงทำข่าว...

"เจโรม มะมี๊ให้หนูเข้าไปอาบน้ำไม่ใช่เหรอลูก" พราวฟ้าเอ่ยถาม ลูกชายถึงจะได้ละสายตาจากร่างแกร่ง หันหน้ากลับมาหา.. "พี่พริ้มไปไหน มะมี๊ให้พาหนูไปอาบน้ำนะคะ ไม่ใช่วิ่งลงมาแบบนี้"

"พี่ขอคุยกับแด๊ดไม่ได้เหรอ" เด็กน้อยไม่ได้พูดตอบสิ่งที่มะมี๊ถาม เพียงแต่พูดประโยคขอร้องกับคุณแม่ด้วยสีหน้าที่ดูหงอย ๆ ไป

จริง ๆ พราวฟ้าไม่เคยคิดจะเล่าเรื่องพ่อของลูกให้ลูกชายได้รู้ เธอไม่เคยมีความคิดนั้นอยู่ในหัวเลย ตั้งแต่วันที่เธอโดนผู้หญิงของธีโอไล่ออกมาและพูดด่าเธอเหมือนไปแย่งสามีของคนอื่น

แต่เพราะตั้งแต่ลูกชายต้องไปโรงเรียน ไปเจอสังคม ไปเรียนรู้โลกภายนอกโดยไม่มีเธออยู่ข้าง ๆ ตลอดเวลาเหมือนอย่างที่เคยเป็น เจโรมถึงเริ่มได้เรียนรู้สังคมภายนอก เรียนรู้ว่าครอบครัวต้องมีพ่อแม่และลูก เรียนรู้ว่าตัวเองจะเกิดมาได้จะต้องมีคุณพ่อ จนเกิดคำถามที่ทำให้ลูกชายมาถามเธอว่าทำไมตัวเองถึงไม่มี

"มะมี๊ พี่ไม่มีแด๊ดเหรอคับ" ย้อนไปในปีแรกที่เจโรมเข้าเรียน และประโยคที่เจโรมถามกับพราวฟ้าในตอนที่เธอไปรับลูกชายในช่วงเย็นหลังเลิกเรียน

ยอมรับว่าตอนที่ได้ยินประโยคที่ลูกชายเอ่ยถาม ในสมองเธอตื้อไปหมด ทั้งที่เคยทำใจกับเรื่องนี้ไว้แล้วว่ายังไงสักวันนึง ลูกชายจะต้องถามถึงเขา แต่พอมาเจอจริง ๆ ก็ไปไม่เป็น ไม่รู้จะต้องตอบยังไง ถ้าบอกความจริงไป ลูกชายจะเสียใจหรือเปล่า หรือถ้าเลือกที่จะไม่บอก เด็กน้อยของเธอจะมีปมในใจไหม...

ในตอนแรกเธอจะบอกว่าแด๊ดของเจโรมไปทำงานอยู่ที่อื่น ทำงานอยู่ในที่ไกล ๆ เลยไม่ได้มาเจอ ไม่ได้มาดูแล แต่ถ้าเป็นแบบนั้น เธอคงจะต้องโกหกลูกไปเรื่อย ๆ และคงจะมีคำถามต่อ ๆ มาให้เธอได้คอยตอบว่าแด๊ดจะมาหาตอนไหน ทำไมแด๊ดไม่มา ทำงานอะไร ทำที่ไหน..

"มีค่ะ พี่โรมมีแด๊ดอยู่แล้ว ไม่มีแล้วจะเกิดมาให้มะมี๊รักได้ยังไงกัน"

"แล้วแด๊ดพี่ไปไหนเหรอคับ"

"..." ร่างสวยนิ่งไป ใช้มือลูบหัวลูกชายเบา ๆ ก่อนจะตัดสินใจพูดตอบลูกชายไป "แด๊ดดี๊เสียแล้วค่ะ ไปอยู่บนโน้น" สุดท้ายถึงได้บอกไปแบบนั้น ทั้งที่รู้ว่ามันไม่ควรเลยสักนิด

แต่เพราะเธอแค่คิดว่าชาตินี้คงไม่ได้เจอกับเขา ไม่มีทางได้มายุ่งเกี่ยวกันอีก และทางนี้มันคงจะทำให้ลูกชายไม่ต้องไปพะวงหา คอยถามถึงหรือต้องมารอคอยอีกคนอยู่ตลอดเวลา ถึงแม้หลังจากการตอบไปนั้น เธอเองจะต้องพยายามใส่ใจและดูแลลูกชายให้ดีขึ้นหลายเท่า เพื่อจะไม่ให้มีอะไรไปกระทบจิตใจ เธอก็พยายามทดแทนในส่วนนั้นให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้

"อยู่บนโน้น งั้นก็ม่ายได้เจอสิคับ"

"มีมะมี๊อยู่กับพี่โรมนี่ไง มะมี๊จะดูแลพี่โรมให้ดี ไม่ให้พี่โรมรู้สึกขาด ทดแทนทุก ๆ อย่างให้ ให้พี่โรมเติบโตมาอย่างดีที่สุดเลย มะมี๊สัญญา"

"งั้นพี่ขอดูรูปแด๊ดบ้างได้ไหม พี่อยากรู้ว่าแด๊ดจะหล่อเหมือนพี่หรือเปล่านี่นา"

"เด็กของมะมี๊หล่อขนาดนี้ คุณแด๊ดก็ต้องหล่ออยู่แล้ว กลับถึงบ้าน มะมี๊จะหารูปมาให้ โอเคไหมคะ" เพราะแบบนั้นมันเลยจบที่พราวฟ้าจะต้องหารูปเขามาให้ลูกชายได้ดู รูปเขาที่เป็นเขาจริง ๆ เพราะแค่ต้องไปโกหกว่าแด๊ดของเจโรมเสียไปแล้วก็ทำเธอรู้สึกแย่มากพอแล้ว...อย่างน้อยแค่รูปภาพก็ให้ลูกชายได้เห็นหน้าคุณแด๊ดที่ทำให้เขาได้เกิดมาจริง ๆ สักครั้ง

มาตอนนี้ที่ลูกชายกำลังเงยหน้ามองเธอ ส่งสายตาอ้อนวอนเพื่อจะขอคุยกับคนที่เรียกว่าแด๊ดต่อ "นะคับ พี่ขอคุยกับแด๊ดได้ไหมคับมะมี๊" เสียงออดอ้อนเอ่ยเพียงแค่นั้น สุดท้ายพราวฟ้าก็ใจอ่อน..พยักหน้าให้ ก่อนจะเดินแยกตัวกลับเข้าบ้านไป

ภาวนาให้ไม่เกิดเรื่องอะไรให้ลูกเธอต้องเจ็บปวด ขอให้เขามีวิธีพูดกับลูกชายเธอดี ๆ ไม่ไล่เหมือนวันที่เธอแบกหน้าไปบอกว่ากำลังท้องลูกของเขา ขอแค่นั้นพอ..

"แด๊ดดี๊จิงไหมคับ" มองพราวฟ้าเดินกลับเข้ารั้วบ้านไปจนสุดสายตา เด็กน้อยถึงจะหันตัวไปหาร่างแกร่ง เอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

"ครับ" ร่างแกร่งพูดตอบในขณะที่ย่อตัวนั่งลงให้ใบหน้าอยู่ในระดับเดียวกัน "ถ้าคนในรูปคือแด๊ดของเจโรม งั้นคนนี้ก็คือแด๊ดตัวจริงครับ"

"ถ้าเป็นแด๊ดตัวจริง ทำไมถึงทิ้งให้มะมี๊ลำบากล่ะคับ" เด็กน้อยเอ่ยถามทั้งน้ำตาคลอเบ้า ถามออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

ภาพตรงหน้าที่ธีโอเห็น บ้านหลังที่พราวฟ้าอยู่ในตอนนี้ไม่ได้ดูลำบากอะไร ดูราคาแล้วก็น่าจะหลายล้าน อยู่ในหมู่บ้านที่มีความปลอดภัยอยู่ในระดับนึง.. อีกทั้งเงินเดือนที่ได้จากผับก็หลักแสนแต่กับคำพูดที่ลูกชายพูดมา เขาเองไม่อาจรู้ได้ในตอนนี้ แต่มันก็คงมีเบื้องหลังอะไรที่ทำให้เด็กน้อยมาพูดกับเขาแบบนี้ได้... แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ประโยคที่เด็กน้อยตรงหน้าพูดก็ทำเขาใจกระตุกไปเหมือนกัน...

"หรือม่ายรักมะมี๊เหรอคับ"

"คือ..ฉัน หมายถึงแด๊ดกับมะมี๊ เราไม่ได้..." ได้แค่เพียงฟังสิ่งที่เด็กน้อยตรงหน้าเอ่ยถามเขา พูดตอบไม่ถูก ไม่รู้ว่าควรจะตอบลูกชายไปแบบไหน...

"ถ้าม่ายรักมะมี๊ก็ม่ายต้องรัก" เมื่อเห็นท่าทางและการพูดติด ๆ ขัด ๆ ของธีโอ เจโรมเองถึงเปลี่ยนสีหน้าไป จากที่ดูอ้อน ๆ เขาอยู่บ้าง ตอนนี้เปลี่ยนเป็นหน้าเหมือนลูกหมางอนเขาไปแล้ว "จะเข้าบ้านไปหามะมี๊แล้ว แล้วก็จะให้มะมี๊หาคุณแด๊ดใหม่ให้พี่เลยด้วย คอยดู" พูดจบก็รีบวิ่งกลับเข้าบ้านไป

"เดี๋ยวครับ เจโรม เดี๋ยว" เสียงเข้มเอ่ยเรียกลูกชายแต่ก็ไม่ทัน เด็กน้อยวิ่งไปหามะมี๊ที่ยืนรออยู่ ทั้งยังรีบจูงมือพาพราวฟ้าเดินเข้าบ้านหนีเขาไปแบบไม่เหลียวแลเขาที่ชะเง้อคอมองอยู่เลยสักนิด...