เขาได้ยินไอ้หมอนั่นชมเมียเขา เมฆาตวัดสายตาคมกริบไปบนเวทีเห็นเมียยืนแจกยิ้มหวานให้กับทุกคน ตอนนั้นเองที่เขารู้สึกหงุดหงิดมาก
“งานเปลืองตัวแบบนี้ไม่ต้องทำบ่อยก็ได้”
เขารู้สึกหวงแหนรอยยิ้มของเมียขึ้นมา ไม่อยากให้มาแจกเรี่ยราดให้กับไอ้พวกผู้ชายหัวงู หรือไอ้ช่างภาพที่ไม่น่าไว้ใจ หรือเป็นเพราะเขาอยากเก็บรอยยิ้มนั้นไว้คนเดียวก็ไม่รู้
เมฆาไม่อยากให้ตัวเองอารมณ์เสียมากกว่านี้ พยายามระงับอารมณ์ยืนกอดอกมองเงียบๆ ทำให้ผู้บริหารหนุ่มสามคนที่กำลังจ้องไปบนเวทีแล้วมีคนหนึ่งหันมาเห็นประธานบอร์ดเข้าเสียก่อน เลยชวนอีกสองคนให้เดินตามมาหาท่านประธาน
“นั่นคุณเมฆานี่พวกเรา”
สักพักคนหนึ่งก็ถามขึ้น “คุณเมฆาเล็งนางแบบคนไหนไว้ครับ” คำถามอย่างตรงไปตรงมาประสาผู้ชาย เพราะคิดว่าผู้ชายส่วนใหญ่ที่มายืนตรงนี้ก็คือเล็งสาวสวยมากกว่าสร้อยเพชรอยู่แล้ว
“เล็ง?” เมฆาทวนคำ “ผมไม่ได้เล็งใครไว้”
“นางแบบข้างบนคุยราคาได้นะครับ ผ
