เพียงเศษเสี้ยวของหัวใจ

“ฉันไม่รู้เรื่องคุณพูดเรื่องอะไรกัน” พิมพ์มาลาใช้แขนค้ำแผงอกชายหนุ่ม ซึ่งเขาอยู่ในอาการมึนเมา “เฮอะ ไม่รู้เรื่องแล้วเธอเข้าไปทำอะไรนานสองนานในห้องทำงานของพ่อฉัน” นธีร์ตะคอกเสียงดังใส่หน้าคนที่เขากักตัว ใบหน้าโกรธกริ้วโมโหแทบจะฉีกหญิงสาวเป็นเสี่ยง ๆ เขาเห็นกับตาว่าพิมพ์มาลาเข้าไปหาพ่อของเขา และอยู่กันสองต่อสองนานนับชั่วโมง “เอ๊ะ ว่าแต่ว่าพ่อฉันลีลาดีใช้ได้ไหมนะ” นี่เขาพูดถึงพ่อตัวเองแบบนี้ได้ยังไงกันนะ “คุณพูดอะไรคะ นั่นท่านเป็นคุณพ่อของคุณนะคะ” พิมพ์มาลาโมโหแทนท่านประธานสุเมธ กลิ่นเหล้าล่องลอยเตะจมูกพิมพ์มาลา ยามที่คุณนธีร์พูดรินรดตรงหน้า เธอไม่ชอบเอาเสียเลย มันทำให้เธอรู้สึกเวียนหัว “โอ๊ะๆ ท่าไหนบ้างนะที่พ่อฉันทำให้เธอติดงอมแงมกันนะ” ใบหน้าหล่อเหลาคลี่ยิ้ม ความอดทนของพิมพ์มาลาหมดลง เขาไม่มาทำงานแถมยังว่าร้ายพ่อตัวเอง แถมยังดูถูกตัวเธอด้วย สองมือที่ค้ำแผงอกผลักอกเขาออกห่างจนชายหนุ่มเซถอยหลังนิดหน่อย เพียะ... ฝ่ามือตวัดใส่หน้าชายหนุ่มทันที จนพิมพ์มาลาเจ็บที่มือ เธอจ้องมองหน้าชายหนุ่ม “คุณจะว่าอะไรฉันก็ได้ แต่คุณควรให้เกียรติคุณพ่อบ้างนะคะ เพราะนั่นคือพ่อคุณเอง” พูดจบเธอกำลังจะเดินออกจากห้องทำงานของชายหนุ่ม แต่ทว่าถูกมือหนากระชากแขนและเหวี่ยงลงพื้นอย่างแรง จนพิมพ์มาลาร้องด้วยความเจ็บ มือหนาทำการล็อกประตูทันที ใบหน้าหล่อเข้มใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้มข้างที่โดนตบ แววตาเกรี้ยวกราดส่งมาทางคนที่นั่งที่พื้น สองเท้าก้าวย่างเข้าหาช้า ๆ “จะทำอะไรคะ” หญิงสาวรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยคืบคลานมาหา กระเสือกกระสนใช้เท้าถีบยันพื้นกระเถิบถอยห่าง นธีร์เดินต้อนหญิงสาวจนเธอหมดหนทางหนี เธอหลังชนเข้ากับโซฟาที่เอาไว้ต้อนรับแขก มือบางพยายามจับและรีบพยุงตัวเองขึ้นยืน “ว้าย ปล่อยฉันนะคะ” พิมพ์มาลาถูกจับข้อมือและเหวี่ยงไปที่โต๊ะทำงานของชายหนุ่มที่ตั้งไม่ไกลจากโซฟา “โอ๊ย” เสียงร้องด้วยความเจ็บปวด เมื่อหน้าท้องชนเข้ากับขอบโต๊ะทำงานจนตัวงอ ชายหนุ่มประชิดตัวซ้อนด้านหลังหญิงสาว แขนแข็งแรงสอดเข้าเอวกิ่วและพลิกร่างบาง ให้แผ่นหลังราบกับโต๊ะทำงาน สองมือเรียวกวัดไกวทุบตีร่างหนาพัลวัน ก่อนถูกรวบตรึงไว้เหนือหัวด้วยมือข้างเดียว ปากเข้มไม่พูดมากก้มลงปิดปากคนตัวเล็กทันที เสียงแว้ดๆ ถูกกลืนหายในลำคอ มือหนาวางบนทรวงอกออกแรงบีบเคล้นอย่างหยาบโลน เจ้าของพุ่มทรวงอกพยายามขยับร่างหนีการรุกรานแต่ทำไม่ได้ ชายหนุ่มทิ้งน้ำหนักลงคนใต้ร่าง กายใหญ่บดเบียดเข้าหา นธีร์อยากสั่งสอนเลขานุการ เธอบังอาจต่อว่าเขาแถมยังกล้าตบหน้าเขาอีก เขาปล่อยแขนหญิงสาวออกกระชากเสื้อทำงาน “คุณธีร์ พิมพ์ขอโทษอย่าทำพิมพ์เลยค่ะ” ทันทีที่ปากเป็นอิสระ “โทษทีฉันอยากลองผู้หญิงของพ่อฉัน มันจะเร้าใจเหมือนที่พ่อแอบมากินเธอหรือเปล่า” ชายหนุ่มพูดต่อหน้าหญิงสาว “ไม่ค่ะ คุณธีร์ อย่าทำพิมพ์” แต่ต้องสั่นไหวเมื่อปากหนักๆ ครอบครองทรวงอก เขากลืนเต้านมเข้าอุ้งปากดูดจนแก้มตอบ เนื้อสาวไม่เคยให้ชายใดล่วงเกินหรือถึงตัว เธอสั่นไหวทุกครั้งที่เขาดูดก้อนซาลาเปาทั้งสองข้างสลับสับเปลี่ยนไปมา ความวาบหวามทำให้ต้องแอ่นอกยกให้ชายหนุ่มได้ดื่มกินถนัดขึ้น ปากร้อนชื้นชักจูงให้สติเธอคล้อยตาม บางครั้งก็เหมือนนึกขึ้นได้ยกมือผลักไสชายหนุ่มออกห่าง นธีร์ละใบหน้าห่างเต้าอวบ หยัดกายขึ้นฉกจูบกลีบปากอีกครั้ง มือหนายกขึ้นบีบเคล้นนมแทน เนื้อนุ่มแทบปริแตกเมื่อเขาออกแรงขยำรุนแรง กำปั้นน้อย ๆ ยกขึ้นทุบตีไหล่ระรัว แต่มือใหญ่คว้าและรวบตรึงเหนือหัวเช่นเดิม นธีร์ใช้มือสอดเข้าใต้กระโปรงทรงเอยาวเพียงหัวเข่า นิ้วหนาเกี่ยวแพนตี้ตัวน้อยรูดลงปล่อยให้มันไหลลงข้อเท้า ส่งนิ้วทักทายร่องกลีบสีสด ข้างในฝืดคับเหมือนไม่เคยมีอะไรเข้ามาก้าวก่ายภายใน พิมพ์มาลาสะดุ้งเฮือกด้วยจิตสำนึก เธอเริ่มดิ้นอีกครั้ง มือบางกำมือหนาแน่น ขาแกร่งทรงพลังดันขาเรียวแยกห่างกัน ส่วนกลางลำตัวถูไถร่องสีสด “แน่นฉิบ” นธีร์ถอนจูบออกห่างหญิงสาว “อื้อ คุณธีร์ เจ็บค่ะ” น้ำเสียงสั่นไหว เนื้อตัวสั่นสะท้าน ใบหน้าแดงเห่อ แววตาคมคายเพ่งมองใบหน้าเลขานุการอย่างหลงใหล “กับพ่อฉันเจ็บมากไหม” คำพูดเยาะเย้ยถากถาง เขายกยิ้มมุมปาก “ฉันไม่เคยทำเรื่องอย่างที่คุณพูด หยุดทำเดี๋ยวนี้นะคะ” พร้อมความรู้สึกซ่านตีขึ้นสมอง ต้องเม้มปากแน่น ร่างกายบิดเกลียวอย่างห้ามไม่ได้ กระโปรงทรงเอถูกมือหนาดึงขึ้นเอวกิ่ว ขณะนิ้วผลุบเข้าผลุบออกรัว ๆ แววตาเป็นมันจ้องไม่กะพริบ ขณะที่มือใหญ่ปลดเข็มขัดและรูดซิปกางเกงปล่อยให้มันไหลลงเท้า สะบัดทิ้งไม่รู้ทิศทางตามด้วยกางเกงในราคาแพง ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของพิมพ์มาลากลับมาอีกครั้ง พยายามผลักไสร่างหนาออกห่างอีกครั้ง สายตาเหลือบเห็นอวัยวะของชายหนุ่ม เธอถึงกับร้องไห้ปล่อยโฮด้วยความหวาดกลัวมันน่ากลัวจนต้องร่นถอยหลังหนี แต่ถูกแขนแกร่งกดทับหน้าท้องไว้ เธอเจ็บจนปล่อยน้ำตามากมายพรั่งพรูไหลลงหางตา