เพียงเศษเสี้ยวของหัวใจ

โทษทีเข้าแล้วออกยาก

“กรี๊ด” นธีร์ไม่เสียเวลาเขากระแทกเข้าใส่ทันทีหลังจากดึงนิ้วออก เสียงพิมพ์มาลากรีดร้องแทบขาดใจ เธอทิ้งร่างอ่อนระทวยลงโต๊ะทำงานทันที ความเจ็บปวดทำให้เธอสั่นเทิ้ม ภายในขมิบเกร็งตามสัญชาตญาณ

“เจ็บ พิมพ์เจ็บ” ริมฝีปากสั่นระริกบอกคนบนร่าง ที่ขยับบั้นเอว

“เฮ้ย! นี่เธอ” นธีร์ถึงกับชะงัก แก่นกายเขาชำแรกเยื่อบางๆ ภายในเนื้อนุ่ม

“พิมพ์ไม่เคย คุณธีร์ปล่อยพิมพ์ เจ็บค่ะ” เธอมองหน้าชายหนุ่มเหมือนอ้อนวอนขอร้องให้เขาเห็นใจและหยุดการกระทำ

“โทษทีเข้าแล้วออกยาก ทน ๆ เอาหน่อยนะ” ปากเข้มบอกพร้อมขยับสะโพกเนิบ ๆ นาบ ๆ และเร่งจังหวะขึ้น จนพิมพ์มาลาขยับขึ้นลงตามแรงตอกอัด

ความเจ็บปวดแปรเปลี่ยนเป็นความรัญจวนส่งผลให้พิมพ์มาลาร้องครางไม่หยุด มือไม้อยู่ไม่นิ่งไขว่คว้าหาที่จับจนคว้าเข้าที่ข้อมือแข็งแรงของนธีร์

สองขาเรียวถูกพาดขึ้นบ่า เพื่อให้แก่นกายเข้าได้ลึกสุดลำ ลมหายใจของนธีร์ฟึดฟัดจนต้องขบกรามแน่น ร่องโพรงดูดแก่นกายจนเขาต้องสบถ

“อย่าตอดแรงสิวะ”

น้ำเสียงเหมือนอดกลั้นความต้องการปลดปล่อย

“คุณธีร์เบาหน่อยค่ะ พิมพ์จุก” มือน้อย ๆ วางบนหน้าท้องตัวเอง ใบหน้าและเนื้อตัวแดงก่ำ ทรวงอกคู่ใหญ่เกินตัวเด้งขึ้นลง จนมือสากหนาต้องเอื้อมไปบีบเคล้นอย่างมันมือ

ในที่สุดพิมพ์มาลาก็ปลดปล่อยน้ำหวานไหลอาบแก่นกายชายหนุ่ม นอนอ่อนปวกเปียก

ริมฝีปากเผยอเล็กน้อย พุ่มทรวงอกกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหายใจ นธีร์มองภาพหญิงสาวที่นอนหมดแรง ริมฝีปากคลี่ยิ้มอย่างพึงพอใจ เธอยังสดบริสุทธิ์ไร้ตำหนิ

สะโพกหนากระแทกกระทั้นไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยและอ่อนล้า เขารัวสาวแก่นกายเข้าใส่ไม่ยั้ง ก่อนฉีดลาวาจำนวนมากภายในโพรงอ่อนนุ่ม ความอุ่นร้อนของน้ำเชื้อทำให้พิมพ์มาลารับรู้ได้

“เอามันฉิบ” ทันทีที่นธีร์ปรับลมหายใจเข้าที่ แต่แก่นกายยังคาร่องสีสด เลือดสีแดงสดติดที่ปลายเสื้อเชิ้ตสีขาว นธีร์โน้มกายทาบทับหาหญิงสาวอีกครั้ง เขาเอียงหน้ากระซิบข้างใบหู

“ครั้งหน้าฉันจะเรียกใช้บริการอีกนะ” ฟันกัดเบา ๆ ที่ติ่งหูหญิงสาว

“อ้อ ภาพเธอตอนฉันเอาโคตรเซ็กซี่น่าดู” เขาพูดส่งท้ายก่อนผละออกจากกายนุ่มนิ่ม ดวงตาของคนฟังเบิกโพลงกว้าง ปากคอสั่นเทา เขาแอบถ่ายคลิปไว้อย่างนั้นหรือ

“คุณมันเลว เลวกว่าที่คิดไว้อีก” ปากบางก่นด่าชายหนุ่ม สองมือจับเสื้อที่ขาดวิ่นมาปกปิดเนื้อตัวและกระชับแน่น จ้องมองชายหนุ่ม

“ขอบใจที่ชม” มือหนาเลื่อนดูมือถือที่มีเสียงครวญครางและมีภาพเคลื่อนไหว น้ำตาไหลอาบแก้มของหญิงสาว ครั้นขาแตะถึงพื้นก็ล้มฟุบลงพื้นอย่างแรง

พิมพ์มาลาเม้มปากแน่นไม่หลุดเสียงใด ๆ ให้ชายหนุ่มได้ยิน เธอพยายามฝืนลุกขึ้นยืน ใบหน้าเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาเปียกชุ่ม ค่อย ๆ ก้าวเดินไปยังประตูไม่สนใจชายหนุ่ม

ทุกย่างก้าวระบมรวดร้าว ออกมายังโต๊ะทำงานตัวเอง คว้าเสื้อคลุมสวมใส่ก่อนทิ้งร่างลงเก้าอี้

มันเจ็บจนต้องนั่งพักก่อนพยุงร่างเดินออกจากบริษัทอย่างเชื่องช้า

“ดี อวดเก่ง ฉันชอบ” ทันทีที่พิมพ์มาลาพ้นสายตา

นธีร์ถึงกับสบถหัวเสียที่ถูกเมิน ดวงตาแข็งกร้าวแดงก่ำ นธีร์รู้สึกหัวเสียที่พิมพ์มาลาไม่แม้จะสนใจเขา ชายหนุ่มทิ้งกายลงโซฟานึกถึงเสียงร้องหวาน ๆ ของหญิงสาว

ใครจะคิดว่าเธอยังบริสุทธิ์เห็นเข้าออกห้องทำงานของพ่อเป็นเวลานาน ๆ พิมพ์มาลาถูกย้ายให้มาเป็นเลขานุการของเขาได้ประมาณหนึ่งปี

เธอไม่เคยอยู่ในสายตาของชายหนุ่มสักครั้ง เพราะเขาคิดว่าเธอเป็นเมียน้อยอีกคนของพ่อ

“ฉันไม่ปล่อยเธอไปง่าย ๆ หรอกนะพิมพ์มาลา” เมื่อได้ครั้งแรก นธีร์ก็อยากจะลองในครั้งต่อไป แม้หญิงสาวจะไม่อยู่ในสายตาของเขาก็ตาม

🌻🌻🌻