"สายฟ้า แกร้อนเหรอเหงื่อแตกเป็นเม็ดเชียว" ปุยฝ้ายเอ่ยถามเพื่อนสนิท เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กเหงื่อเริ่มซึมไปตามขมับ...
จะไม่ให้เธอเหงื่อแตกได้ไง ก็เพทายมานั่งจ้องเธออยู่ที่โต๊ะตรงกันข้ามแบบนี้ ToT
"นิดหน่อยน่ะ" เสียงเธอที่พูดออกมาแทบจะเป็นเสียงกระซิบ ทำได้เพียงยกมือขึ้นมาปัดเหงื่อออกจากข้างขมับลวกๆ เท่านั้น
"เดี๋ยวพี่เช็ดให้..." และเหมือนหนุ่มข้างกายเธอจะหวังดีเกินคาด รีบหยิบทิชชูที่วางอยู่บนโต๊ะยกขึ้นหมายจะซับเหงื่อให้เธอ
แต่เธอดันจับแขนเขาไว้ก่อนที่มือเขาจะได้สัมผัสแก้มเธอ
"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันทำเองได้" เธอยังไม่อยากฆ่าตัวตายตอนนี้ สายฟ้าขยับตัวออกห่างจากเขาพอประมาณเพราะสายตาที่เพทายมองมามันทำให้เธอขนลุก
หยุดมองเธอได้ไหม! แล้วนี่โกรธเธอหรือเปล่า เดาอารมณ์ของเพทายในตอนนี้ไม่ออกเลยทีเดียว เพราะเขาทำเพียงแค่มองเธอนิ่ง ๆ เท่านั้น เขามองจริงๆ นะ แถมยังกอดอกทำเหมือนกำลังนั่งดูละครอย่างไรอย่างนั้
