- Best Friend 5 – มอมเมาตัวเองให้เธอ (NC20++)

2213 Words

ติ๊กตอก~ ตึ๊ง~ เสียงนาฬิกาบ่งบอกเวลาเที่ยงคืนดังขึ้นภายในห้องของเธอ ร่างเล็กที่กำลังจะตักไอศกรีมสตรอว์เบอร์รีเข้าปากชะงักมือทันที เพราะไม่คิดว่าจะดึกขนาดนี้แล้ว... แต่มันก็ไม่ใช่ปัญหาที่เธอจะนอนดึกทุกวันศุกร์แบบนี้ เรียกง่ายๆ ว่าวันนี้เป็นวันสุขหรรษาของใครหลายๆ คนที่จะออกไปแฮงก์เอาต์กัน "เฮ้อ~" สายฟ้าถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ส่วนมือก็ตักไอศกรีมคำสุดท้ายเข้าปาก ก่อนจะนำช้อนไปวางไว้บนซิงค์ล้างจาน ก๊อกๆ "หือ?" ร่างเล็กชะงักเท้าที่กำลังเดินไปปิดไฟบริเวณหน้าห้องน้ำ รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่มีคนมาเคาะประตูกลางดึกแบบนี้ รู้สึกถึงความไม่ปกติจึงมีทีท่าอิดออดที่จะเปิดออกไป ก๊อกๆ และเสียงนี้ก็ดังขึ้นมาอีกครั้งเธอเองก็อยากจะรู้ว่าใครเป็นคนอยู่หน้าประตู แต่ห้องของเธอไม่มีตาแมวเนี่ยสิ "ใครน่ะ" เสียงของเธอตะโกนออกไปดังพอที่จะให้คนข้างนอกพอได้ยินบ้าง "เปิดหน่อย?" แต่เสียงที่ตอบมาดูแหบแห้ง และไม่ค่อยเป็นคำเท่าไหร่ แต่เธอก็จำได้ว่ามันเป็นเสียงของใคร "หือ? เพทายเหรอ?" เธอลองเปิดประตูแง้มดูก็ปรากฏว่าเป็นเพทายอย่างที่คิดไว้ จึงเปิดประตูให้กว้างขึ้นเผื่อเขาต้องการความช่วยเหลืออะไร แต่สิ่งที่เห็นกลับทำคนตัวเล็กขมวดคิ้วมุ่น "นายเมาเหรอ" เธอถามเขาออกไปอย่างไม่แน่ใจนัก เพราะคนตรงหน้าเหมือนจะเมา แต่ก็ไม่เหมือนคนเมาสักเท่าไหร่ เพทายกลับตอบมาแค่… "อืม" "ทำไมไม่เข้าห้อง" ร่างเล็กถามพร้อมกับเดินไปใกล้เขาอีกเล็กน้อย กลิ่นเหล้าที่ติดตามเสื้อยืดสีดำของเขาโชยเข้าจมูกเธอเล็กน้อย "กระเป๋าอยู่ที่เพื่อน" แต่เขาก็ตอบมาเพียงแค่นั้น และไม่ทันที่ตัวเธอจะได้ขยับเขยื้อนไปไหน เจ้าของร่างสูงกลับทิ้งตัวมาหาเธอแบบไม่ทันได้ตั้งตัว จนต้องเอื้อมมือไปโอบเขาเอาไว้ "นะ นี่นายโอเคไหม?" ร่างเล็กแทบจะทรงตัวไปอยู่เมื่อเขาใช้ร่างกายหนาเซถลามาหาเธอแบบนี้ สองมือของเขาโอบรอบเอวเธอไว้หลวมๆ พร้อมกับใบหน้าของเขาที่ซุกอยู่ตรงลำคอขาวของเธอ ลมหายใจของเขาช่างร้อนผ่าว แต่ไม่เท่ากับริมฝีปากที่ยุกยิกอยู่ตรงคอ ทำเอาขนในกายลุกชัน "เธอ...ขอเข้าไปหน่อย" เขากระซิบเสียงแผ่วเบา และถึงแม้เขาจะไม่บอกให้เธอพาเข้าไปข้างใน เธอก็ลากเขาเข้าไปอยู่ดี ใครจะปล่อยให้เพื่อนนอนตากยุงอยู่ข้างนอกกันล่ะ "อือ นายก็อย่าทิ้งตัวมาหาฉันมากเกินสิ มันหนักนะ" สายฟ้าพยุงตัวเขาเข้ามาข้างในห้องได้สำเร็จ ก่อนจะพาเขาไปทิ้งไว้บนเตียงของเธอ ฟุบ!! ร่างเล็กมองเพทายที่นอนราบไปกับเตียงนิ่มของเธอ เจ้าตัวหลับตาพริ้ม ใบหน้าเขาขึ้นซับสีแดงจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มไป แบบนี้ต้องเช็ดตัวให้เขาไหม? ร่างเล็กคิดในใจก่อนจะพาตัวเองเดินไปหยิบกะละมังใบเล็กที่อยู่ในโซนครัว "อยู่ไหนนะ" เธอพยายามหาอยู่ครู่หนึ่งเมื่อได้ในสิ่งที่ต้องการจึงหันตัวเพื่อจะไปเอาผ้าเช็ดตัวผืนเล็กที่อยู่ในห้องน้ำ แต่... ผลัก! "อะ!" ร่างเล็กกลับชนเข้ากับแผงอกหนาของใครบางคนเข้าอย่างจัง จนเซไปข้างหลังแต่มือหนาของคนตรงหน้ากลับคว้าเอวเธอเอาไว้ก่อน "เพทาย ตกใจหมดเลย" ร่างเล็กเงยหน้ามองเขาด้วยสีหน้าตื่นตกใจ เพราะไม่คิดว่าเพทายจะตามเธอมาตรงนี้ "ทำไร" "ก็จะเช็ดหน้าให้" เธอตอบเขา "เช็ดทำไม" แต่หมอนี่ก็ถามย้อนเธอกลับอีกจนได้ "นายเมาไม่ใช่เหรอ" นี่สินะที่เขาบอกว่าคนเมาพูดไม่ค่อยรู้เรื่อง "อืม เมาแล้ว" เขาพยักหน้าให้กับตัวเอง ก่อนจะมองลงมายังเธอด้วยสายตาหวานเยิ้มจนปิดแทบไม่มิด "มองทำไม..." สายฟ้าขมวดคิ้วถามร่างสูงออกไป แต่ไม่ทันที่จะได้ถามอะไรออกไปเขากลับ ช้อนก้นของเธอลอยขึ้นจากพื้น "เฮ้ย ทำอะไร" เพทายไม่ตอบแต่กลับพาร่างของเธอไปวางไว้บนโต๊ะกินข้าวแทน เขาใช้สองขากักเธอไว้พร้อมกับยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ "เพทายจะทำอะไร" เธอยกมือขึ้นปิดริมฝีปากสีชมพูของเขา เมื่อเห็นว่าใบหน้าหล่อโน้มเข้ามาใกล้เธอมากเกินไป "อยากจูบ..." เสียงอู้อี้ดังขึ้นเล็กน้อย แต่เธอก็พอเข้าใจว่าเขาต้องการจะสื่อถึงอะไร "ไม่ได้สิ" เธอดันหน้าเขาออกเบาๆ แต่เพทายกลับจับมือเธอออกจากริมฝีปากเขา พร้อมขมวดคิ้วถามเธออย่างไม่พอใจในคำปฏิเสธนี้นัก "ทำไม" "ก็นายเป็นเพื่อน..." เธอตอบเขาออกไปเสียงแผ่วเบา เพราะตอนนี้ใบหน้าคมคายของเขาจ้องมายังเธอด้วยสายตาที่ดุดัน มันพร้อมจะแผดเผาเธอได้ทุกเมื่อ ถ้าหากว่าเธอพูดอะไรไม่เข้าหูอีกครึ่งคำ "เป็นมากกว่านั้นไม่ได้เหรอ?" "เราเพิ่งรู้จักกันเองนะ" และเพราะคิดว่าเพทายคงเมาถึงพูดอะไรแบบนั้นออกมาได้... "แล้วต้องทำไง" มือหนาเอื้อมมาข้างหลังของเธอก่อนจะวางไว้บนบั้นท้ายกลมกลึง จนร่างเล็กต้องจับแขนเขาเอาไว้ไม่ให้มือหนารุกเธอมากกว่านี้ "ก็ให้สนิทกันมากกว่านี้ก่อนไง" ร่างเล็กใช้มืออีกข้างดันไหล่เขาออก แต่ร่างสูงตรงหน้ากลับขืนแรงเธอเอาไว้ "เหรอ" เพทายพูดเสียงเบาพร้อมกับพยักหน้าสองสามครั้ง จนเธอคิดว่าเขาคงเข้าใจ แต่เมื่อเขาพูดอีกประโยคออกมานั้นกลับทำให้เธอตื่นตกใจ... "แล้วต้องสนิทแบบนี้ไหม" สิ้นสุดคำนั้นร่างสูงก้มลงปิดปากเธอด้วยริมฝีปากที่ร้อนผ่าวของเขาโดยที่เธอนั้นไม่ทันได้ตั้งตัว สัมผัสจากริมฝีปากเขาช่างดุดัน และร้อนแรง ยิ่งเธอใช้มือดันไหล่เขามากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งบดเบียดริมฝีปากลงมาเท่านั้น ลิ้นของเธอสัมผัสได้ถึงรสชาติของเหล้าจากปลายลิ้นของเขาที่จงใจตวัดต้อนเธอให้จนมุม จากมือที่คอยดันไหล่กว้าง กลับกลายเป็นต้องจับยึดเขาเอาไว้เพราะความมัวเมาที่เขามอบให้ "อ๊ะ!" สายฟ้าครางออกมาแผ่วเบา เมื่อคนตรงหน้ากัดริมฝีปากล่างเธออย่างยั่วยวน มือหนาของเขาลูบไล้บั้นท้ายเธอเบาๆ ก่อนจะส่งมันเข้าไปในสาบเสื้อของเธอลูบไล้แผ่นหลังเนียนอย่างเผลอไผล สายฟ้าหอบหายใจแรงขึ้นเมื่อเขาเอาแต่ปล้นจูบจากเธอไม่หยุดหย่อนแม้แต่วินาทีเดียว ครั้นมือเล็กก็ดันหน้าเขาออกอย่างรวดเร็ว จุ๊บ~ เสียงถอนจูบดังขึ้นในโสตประสาทของเธอ น้ำลายสีใสยืดเป็นเส้นบางๆ เชื่อมระหว่างริมฝีปากเธอกับเขา และเธอก็ไม่สามารถบอกได้ว่ามันเป็นของใคร เสียงหอบหายใจของเธอรุนแรงขึ้นโดยไม่ทราบสาเหตุ และเช่นเดียวกับคนตรงหน้าเธอที่เผยแววตาดุดันมาแทนที่สายตาที่ว่างเปล่าเหมือนทุกวัน และไม่รอให้ร่างเล็กได้มีเวลาหายใจหายคอ เขากับฉกริมฝีปากลงมาอีกครั้ง มันเต็มไปด้วยความต้องการและไล่ต้อนความรู้สึกบางอย่างในตัวเธอ สายฟ้าอยากจะดันเขาออก แต่ร่างกายของเธอกลับต่อต้าน มันเริ่มมัวเมาไปกับสัมผัสที่เขามอบให้ เธอเริ่มจะมึนหัวเล็กน้อยเพราะกลิ่นแอลกอฮอล์ที่เขาดื่มมันส่งผ่านปลายลิ้นของเขา เข้ามายังริมฝีปากของเธอ ไม่ดื่มก็เหมือนกับว่าดื่ม เพราะปลายลิ้นเขายังคงตวัดไล่ต้อนเธอจนแทบจะเหลวคาโต๊ะอยู่แล้ว "เธอ...เอากันไหม?" เขากระซิบชิดริมฝีปากที่เริ่มจะบวมแดงจากรสจูบที่เขามอบให้ สายฟ้าที่อยู่ในห้วงอารมณ์แห่งการมอมเมา ก็ไม่สามารถประมวลผลได้ว่าเพทายกำลังพูดอะไรออกมา ได้แต่ซบใบหน้าแดงก่ำลงบนซอกคอเขา รู้สึกเหนื่อยหอบโดยที่ยังไม่ทันได้ทำอะไรไปมากกว่าจูบที่แสนจะดูดวิญญาณของเขา เพทายไม่ได้ต้องการคำตอบจากเธอแต่อย่างใด เหมือนกับคำพูดนั้นเป็นเพียงแค่ประโยคหนึ่งที่ลอยผ่านหูไปเพียงเท่านั้น "อ๊ะ!" สายฟ้าครางเสียงแผ่วเมื่อชายหนุ่มตรงหน้าใช้ลิ้นละเลียดผิวบริเวณลำคอ ดูดดุนจนสัมผัสได้ถึงปลายลิ้นร้อนชื้นของเขาที่เริ่มไล้ต่ำมาเรื่อยๆ อึดใจเดียวนั้นเพทายทำการดึงเสื้อยืดสีขาวตัวบางออกจากตัวเธอแล้วเขวี้ยงมันไปข้างหลังแบบไม่สนใจนัก มือหนาจับใบหน้าเล็กให้เงยขึ้น ก่อนจะฉกฉวยริมฝีปากอิ่มสวยของเธออีกครั้ง ดูดดุนปลายลิ้นเล็กๆ จนพอใจ ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากมาพรมจูบแก้มเนียนของเธอ ขบเม้มไปตามใบหู จนขนในกายสาวลุกเกรียว ท้องน้อยบีบรัดอย่างไม่รู้ตัวได้แต่เม้มปากข่มอารมณ์วาบหวามที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน พลันมือเล็กยกขึ้นสัมผัสแผ่นอกแกร่งของเขา แต่เพทายกลับจับมือเธอไพล่หลังแล้วกดด้วยมือของเขาเพียงมือเดียว "มือซน" เขากระซิบบอกเสียงแหบพร่าชิดใบหูเธอ ก่อนจะใช้ริมฝีปากตะโบมจูบลงไปกลางใจทรวงอกที่มีบราเซียร์สีดำปกปิดส่วนที่ชูชันอยู่ภายใน แต่มันก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ของเพทายเท่าไหร่นัก เพราะเขาแก้ปัญหาเฉพาะหน้าด้วยการใช้ฟันขบบราเซียร์เธอขึ้นไปอยู่บนเนินอก ก่อนจะใช้ลิ้นอุ่นดูดดุนยอดอกชมพูสวยชูชันไว้ในอุ้งปากทันที "อื้อ~ ทาย" สายฟ้าครางชื่อเขาพร้อมกับกัดริมฝีปาก ข่มความเสียวซ่านที่เขากำลังมอบให้ มันรู้สึกแปลกๆ ในซอกเนื้อด้านล่างจนต้องหนีบขาตัวเองไว้ แต่เพทายก็ใช้หน้าขาของเขาเข้ามาแทรกกลางระหว่างขาเรียวสวย คลิก~ ใบหูเธอได้ยินเสียงปลดตะขอบราเซียร์จากริมฝีปากเขา เพราะบราเซียร์ที่เธอใส่มีตะขออยู่ด้านหน้า สัมผัสตรงส่วนที่ชูชันยังมีอยู่มันทั้งร้อน และเปียกชื้นไปด้วยหยาดน้ำลายสีใสของเขา มืออีกข้างของเขายกขึ้นมาบีบขยำมันจนปริไปตามซอกนิ้ว รู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาจนต้องระบายมันออกด้วยการส่งเสียงคราง และดูเหมือนเขาจะพอใจกับเสียงนั้นของเธอไม่ใช่น้อย แต่สัมผัสที่เนินอกก็ไม่เท่ากับสัมผัสตรงกลางกายสาว เพราะตอนนี้เพทายแนบชิดจนเธอสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของเขาที่อยู่ใต้กางเกงยีนตัวหนา จนเธอเผลอกลืนน้ำลายก้อนเหนียวลงในลำคอ แต่คิดอะไรได้ไม่เท่าไหร่ เพทายกลับยื่นใบหน้าขึ้นมาจูบเธออีกครั้ง ดูดดุนริมฝีปากบนสลับล่างจนแทบจะหยุดหายใจ มือของเขาทำการควานเข้าไปในซับในตัวบางของเธอ สัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นที่ซึมออกมาตามแรงปรารถนาที่เขาเป็นคนปลุกปั้นด้วยมือของตัวเอง มาถึงตรงนี้เพทายกลับกระตุกยิ้มออกมาเล็กน้อย แต่เหมือนว่าคนตัวเล็กที่เขาพยายามจะให้คล้อยตามเขาไปในทุกจังหวะ กลับพยศขึ้นมาเล็กน้อยในยามที่เขากำลังจะสอดใส่ปลายนิ้วเข้าไปในความชุ่มชื้นกับจุดที่ไม่เคยมีใครได้รุกล้ำเข้ามาก่อน "อื้อ~ เจ็บ" เธอสะบัดหน้าออกจากริมฝีปากเขา ก่อนจะพึมพำออกมาเสียงแผ่วให้กับสัมผัสที่แปลกใหม่ "ใจเย็น" เขากระซิบบอกก่อนจะเลื่อนใบหน้าลงเพื่อพรมจูบตรงซอกคอขาว ดูดดุนจุดชีพจรที่เต้นอยู่บริเวณลำคอสร้างความเสียววาบให้กับสาวน้อยผู้ไร้ประสบการณ์ สายฟ้าดิ้นเล็กน้อยเมื่อเขาจงใจขยับปลายนิ้วเข้าไปจนสุดข้อนิ้ว ใบหน้าสวยสะบัดไปมาจนเส้นผมพลิ้วไหวกระจายไปตามแรง ข้อมือที่ถูกพันธนาการเอาไว้ก็เริ่มบิดไปมาเพื่อระบายความเสียวซ่าน ภายในกายเธอตอดรัดเรียวนิ้วเขาแน่นไปหมดจนแทบจะขยับเข้าออกไม่ได้ แต่เท่านี้มันก็ไม่เพียงพอที่เขาจะปลุกเร้าอารมณ์ความอยากในตัวเธอสำหรับบทรักครั้งนี้แล้ว เพทายถอนนิ้วออกจนหมด ก่อนจะเปลี่ยนเป็นช้อนร่างเธอขึ้นจากโต๊ะ และเดินไปยังเตียงนอนที่อยู่ไม่ไกลนัก "อ๊ะ! เพทายจะทำอะไร" เขาไม่ได้ตอบเธอด้วยคำพูด แต่ตอนนี้เขาจะใช้ร่างกายในการตอบคำถามเธอทุกอย่าง...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more