ตลอดหลายวันมานี้เพทายเอาแต่ไปรับไปส่งเธออย่างไม่คลาดสายตาเลยสักครั้ง เพราะหลังจากที่เขาเปลี่ยนโทรศัพท์กับเธอ เพทายก็เริ่มเป็นห่วงเธอขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ
"เพทายอยู่ไหนแล้วเหรอ" สายฟ้าเอ่ยถามเขาทางโทรศัพท์เมื่อเธอโทรไปหาเขาเมื่อครู่ วันนี้เธอมีเรียนบ่าย ส่วนเพทายไม่มีเรียนในวันนี้
"กำลังไปรอหน่อยนะ ห้ามไปไหนรออยู่หน้าคณะรู้ไหม" เขาเอ่ยบอกเหมือนทุกครั้งที่เธอโทรให้เขามารับ
"อืม รู้แล้ว"
สายฟ้าตัดสายไปก่อนจะลงมานั่งรอเขาหน้าคณะตามที่เธอได้บอกไปก่อนหน้านี้
"พี่คะๆ"
"หือ?" เธอขมวดคิ้วมองลงมายังแขนที่โดนสะกิดจากใครบางคน เมื่อหันกลับไปมองก็พบว่าเป็นเด็กผู้หญิงอายุราวๆ 10 ขวบ
"มีอะไรเหรอ?"
"มีคนฝากจดหมายมาให้พี่น่ะค่ะ" น้องบอกก่อนจะยื่นจดหมายฉบับหนึ่งมาให้เธอ
"ใคร?" เธอไม่กล้ารับได้แต่ถามน้องคนนั้นไป
"พี่เขายืนอยู่ตรงโน้น" เด็กน้อยชี้ไปยังพุ่มไม้ที่อยู่ไกลมากพอสมควรจากที่ที่เธอนั่ง
