“ เมืองไทยนี่มันเป็นเมืองนรกจำลองของแท้เลย ร้อนดีจริงๆ...” คีรินหันไปมองผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้นมาก่อนที่ท่านจะทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ตัวยาวใต้ร่มเงาต้นไม้ใหญ่ใกล้ๆ กับหน้าประตูวัด
“ ทำไมอะ พ่อคิดว่าเราจะลงนรกกันแล้วหรอไง...” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นมาขำๆ ก่อนจะหลุดยิ้มให้กับอาการของพ่อที่ใช้มือปาดเหงื่อบนใบหน้าไม่หยุด คิมหันต์หันขวับไปมองหน้าลูกชายตัวดีอย่างเอาเรื่องที่เริ่มปากดีใส่เขาอีกแล้ว
“ แกนี่มันปากหมาจริงๆเจ้าคีย์...ฉันแค่พูดเปรียบเปรยโว้ย ” คิมหันต์เอ่ยพร้อมกับใช้หลังมือเช็ดเหงื่อตัวเองไม่หยุด คีรินมองพ่อตัวเองก่อนจะหลุดขำออกมาในลำคอ
คีรินละสายตาจากพ่อก่อนจะหันไปมองร่างบางที่ยังคงง่วนอยู่กับการเลือกซื้อน้ำจากร้านค้าเล็กๆ บริเวณใกล้ๆ กับหน้าวัด
“ พ่อจะไปรอที่รถก่อนไหม เดี๋ยวให้ลุงชัยไปเปิดรถให้ก่อน เดี๋ยวผมรอวาแปปนึง... ”
“ ก็เดี๋ยวไปพร้อมกันนี่แหละ แกเห็นฉันเป็นคนแก่ขี้ร้อนหรือไง”
