“ รายนั้นขี้เซ้ามาตั้งแต่เด็ก เป็นนิสัยที่แก้ไม่หาย...”
“ อะไรพ่อ นินทาผมกับวาอีกแล้วนะ...”
เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นอย่างไม่ได้จริงจังอะไรนักกับคำพูด
นับตั้งแต่วันนั้นความสัมพันธ์ระหว่างคีรินกับพ่อของเขาก็ดีขึ้นในทุกๆ วัน
ทุกคนคอยบอกให้คีรินทิ้งอดีตที่เจ็บปวดเอาไว้เบื้องหลังและเริ่มต้นใหม่
มองอดีตพวกนั้นให้เป็นบทเรียนชีวิตที่จะสามารถทำให้เราเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่แข็งแกร่งมากขึ้นกว่าเดิม
และการที่เราเอาตัวเองฝังจมอยู่กับความรู้สึกแย่ๆพวกนั้นมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเราเลย
และส่วนนึงที่ทำให้คีรินดีขึ้นได้เร็วแบบนี้ส่วนนึงก็เพราะมีสาวน้อยอย่างเอวาที่คอยเป็นกำลังใจดีๆ
ให้เขา และยังเป็นตัวเชื่อมระหว่างเขากับพ่อให้อีก
เขาถึงบอกตัวเองทุกครั้งว่าเขาโชคดีที่มีเอวาอยู่เคียงข้างในวันที่ทุกอย่างมันมืดมนไร้หนทาง
“ เขาไม่ได้เรียกว่านินทา
เขาเรียกว่าเล่าสู่กันฟังเจ้าลูกชาย...”
“ ผมไม่เห็นว่ามันจะต่างกั
