เขาจูบที่แก้มทั้งสองข้างของลูกอย่างสุดรักก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา พยายามทำตัวให้เข้มแข็งมากที่สุดแม้หัวใจมันจะอ่อนแอมากแค่ไหนก็ตาม
“แล้วคุณแม่ล่ะครับ คุณแม่ไปไหน” เขามองไปทางประตูห้องเผื่อว่ามารดาจะก้าวตามมาแต่ก็ยังไร้วี่แวว
“คุณแม่ไม่สบายครับ ต้องนอนโรงพยาบาลสักสองสามวันนะ คุณแม่ฝากบอกทะเลว่าให้ทะเลเป็นเด็กดี ให้เข้านอนตรงเวลา กินข้าวให้อิ่มแล้วก็กินยาที่คุณพ่อจัดให้ครบ แล้วถ้าหมออนุญาตให้เยี่ยมท่านได้เมื่อไหร่ พ่อจะรีบพาทะเลไปหานะครับ”
“คุณแม่...ไม่สบาย...มากมั้ยครับ” เขาถามเสียงสะอื้น
“ไม่ครับ ไม่มาก แต่ว่าคุณหมองดเยี่ยมเพื่อความปลอดภัยน่ะ ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ทะเลเข้านอนก่อนนะลูก แล้วพรุ่งนี้พ่อให้คุณย่าคอยดูแลทะเลไปก่อนจนกว่าคุณแม่จะหายดีนะครับ”
“ถ้าผมเป็นเด็กดี...คุณแม่จะหายไวขึ้นมั้ยครับ”
“ใช่ครับ ถ้าลูกเป็นเด็กดีทำตามที่คุณแม่เค้าบอก ท่านจะต้องหายไวแน่นอนเลย”
“งั้นผมจะทำตามที่คุณแม
