“แล้วคุณจะปล่อยให้ตำรวจมาจับยัยกิ่งไปเหรอคะ”
“ผมเองก็ไม่อยากให้เป็นแบบนั้น ผมก็เลยอยากจะตกลงกับคุณในฐานะพ่อของเด็กทั้งสองคนนั้น เพราะในความเป็นพ่อ ผมก็ควรจะต้องปกป้องพวกเธอให้ดีที่สุด”
“คุณจะตกลงอะไรกับฉันคะ”
“ผมเองก็ไม่รู้ว่าณิชาจะฟื้นขึ้นมาตอนไหน แต่ดูจากสถานการณ์แล้วคนเดียวที่จะช่วยให้ยัยกิ่งไม่ติดคุกได้ก็คงจะมีแต่ ณิชาคนเดียวเท่านั้น ถ้าหากณิชาไม่เอาเรื่องและยอมให้อภัยยัยกิ่ง รูปคดีมันก็จะไม่รุนแรงอย่างที่ควรจะเป็น แต่ณิชาถูกละเลยความรู้สึกจากผมมาตลอดชีวิต แม้แต่กอดแรกผมก็ไม่เคยมอบให้เธอ เธอไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่าพ่อของเธอเป็นใครมาจากไหน เธอไม่เคยเรียกร้องอะไรจากผมเลย มีแต่ผมที่คอยส่งเงินให้เธอผ่านตากรมาตลอด แต่ผมว่า...ตอนนี้มันคงถึงเวลาแล้วนะ ที่ผมควรจะทำหน้าที่พ่อจริงๆ ของเธอซะที”
“คุณอยากจะพูดอะไรกันแน่ เลิกอ้อมค้อมซะทีเถอะค่ะ”
“ผมรู้ว่าที่ผมมีวันนี้ได้ก็เพราะครอบครัวของคุณคอยช่วย
