“โอ๊ย!” เดือนเพ็ญร้องเสียงหลง มองพาใจด้วยความไม่พอใจ
“โอ๊ะ! ซุ่มซ่ามจริงเธอ” พาใจแกล้งยกมือตบอก ทำท่าจะเดินจากไป เดือนเพ็ญขัดขาพาใจกลับ อีกฝ่ายล้มไม่เป็นท่า
“นี่แกกล้าขัดข้าฉันเหรอ”
“ฉันจะตบเธอให้หน้าหันถ้าทำอะไรฉันอีก” เดือนเพ็ญง้างมือขึ้น มองอย่างเอาเรื่อง พาใจไม่เคยเห็นเดือนเพ็ญในลุกนี้มาก่อน จึงไม่กล้าต่อกรอีก
“ไปสิ อยากโดนตบหน้าแหกหรือไง”
“ไปแล้ว นังบ้า” เอาเข้าจริงๆ พาใจก็ไม่กล้า เดือนเพ็ญถอนใจเฮือกเมื่ออีกฝ่ายเดินหนีไปไม่เหลียวหลัง...
พันศึกมองเด็กหนุ่มที่เป็นหลานของชบาด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา ชบาเองก็สาธยายความเอางานเอาการพร้อมทั้งฝากฝังเสียดิบดี
“ประจักรเป็นเด็กขยัน รับรองว่าไม่ทำให้คุณพันศึกผิดหวังแน่นอนค่ะ” ชบาปิดท้ายประโยคมากมายลงเช่นนั้น
“แล้วแต่ชบาล่ะกัน มีงานอะไรก็ให้ทำไป”
“ก็จะให้ดูแลสวนน่ะค่ะ เพราะกำลังขาดคน ต้นไม้ใบหญ้าจะได้สดชื่น อาศัยลุงชิดอย่างเดียวก็ดูแกจะไม่ไ
