“แม่พูดถูกว่าเราไม่ควรชิงสุกก่อนห่าม แต่ก็ควรปล่อยบ้าง ตอนนั้นหนูรู้สึกว่าโลกของความรักมันเป็นสีชมพู ไม่ค่อยเข้าใจ ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ อยากรู้อยากลองไปหมด มันไม่ใช่ความผิดของแม่หรอกค่ะ หนูยอมรับในสิ่งที่ทำ ตอนนี้ไพรหอมมีคนดูแลแล้วนะคะ หนูก็คงจะหมดห่วง หนูจะมาอยู่เป็นเพื่อนแม่ที่นี่นะคะ”
ว่านจันทร์ก้มลงกราบอีกครั้ง เธอไหว้ท่านเสร็จก็เดินกลับบ้าน บ้านที่ตัวเองไม่เคยรู้เลยว่ามีอยู่ ไพรหอมนั้นไหว้ผู้เป็นยายเสร็จก็ปล่อยให้มารดาได้คุยกับยาย เธอกลับมาก่อน โดยมีจันทร์แจ่มติดตามมาด้วย คุณเขมิกาสั่งให้มารับใช้ ทั้งๆ ที่เธอปฏิเสธ แต่จันทร์แจ่มเองก็อยากมาเที่ยวด้วย เธอเลยยอม
“ไพรหอมจ๊ะ”
“ค่ะแม่”
“แม่มีเรื่องจะบอกหนู”
“แม่มีอะไรเหรอจ๊ะ” ไพรหอมเงยหน้าถามมารดา ในขณะที่นอนหนุนตักท่านอย่างอ้อนๆ อายุครรภ์ของเธอมากขึ้น ทำให้เธอดูอวบอิ่มน่ากอด
“แม่จะบวชจ้ะ”
“แม่!” ไพรหอมรู้สึกตกใจ
“ตกใจทำไม หนูต้องด
