ก็แค่...พลาด

ตอนที่ 6 เรื่องบังเอิญไม่มีอยู่จริง 3

เฌอริตานิ่งเงียบ กระพริบตาปริบๆก่อนจะหลุบตามองพื้นแล้วหันกลับไปมองเพื่อนตาใสคล้ายกับว่าเรื่องที่พูดไม่ได้มีผลอันใดกับตัวเองสักนิดทั้งที่ความจริงแล้ว... ก็ไม่ใช่เพราะสตอรี่ที่เธอเผลอเดินสะดุดลานเกียร์คณะวิศวะตอนปีหนึ่งหรอกเหรอที่ทำให้เธอใจอ่อนยวบเป็นขี้ผึ้งถูกไฟลนยอมตกลงปลงใจคบกับบุณยวีร์จนเกิดเรื่องเกิดราวขึ้น

ปากบอกเพื่อนว่าไม่เชื่อไม่สนใจเรื่องเพ้อเจ้อที่บอกว่าผู้หญิงเดินสะดุดลานเกียร์คณะวิศวะแล้วจะได้แฟนเป็นหนุ่มวิศวะ แต่ทว่าใจก็เขวก็วอกแวกไปหลายครั้งหลายครา แต่เธอจะให้เพื่อนรู้เรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาด ถ้าเอวารู้ทอฝันกับแสนดีก็ต้องรู้ และแน่นอนว่าพวกมันสามคนจะต้องรวมหัวกันล้อเธอไปจนกระทั่งลูกบวชแน่ๆ

ที่สำคัญ...

อาถรรพ์ลานเกียร์มันมีจริงๆเหรอ

ถ้ามีจริงแล้วทำไมเธอถึงได้ถูกหนุ่มวิศวะนอกใจล่ะ

“แล้วทำไมจะต้องคณะวิศวะ คณะอื่นไม่ได้หรือไง”

“แล้วทำไมอะ ผู้ชายวิศวะก็ไม่ได้เหี้ยเหมือนแฟนเก่ามึงทุกคนปะ คนดีๆที่เขารักเดียวใจเดียวก็มีออกถมเถ”

“ตัวอย่างเช่น?” ถมเถเลยเหรอ งั้นก็เป็นเธอสินะที่ดันซวยเอง ได้เหี้ยมาเป็นแฟน

“ไนน์ไง”

ว่าแล้วว่าต้องตอบแบบนี้

“เห้อ!” เฌอริตาแกล้งถอนหายใจแรงใส่ผู้หญิงอวยแฟน ซึ่งแน่นอนว่าอัจฉราวดีก็ไม่ยอมแพ้มองค้อนขวับกลับมาแทบจะทันทีเช่นกัน

“นะเฌอริ ไปเป็นเพื่อนกูหน่อย กูรับปากไนน์เอาไว้แล้วว่าจะไปเชียร์เขาซ้อมบอล อีกอย่างเราก็ไปสนามฟุตบอลไม่ได้ไปคณะวิศวะซะหน่อย”

“แล้วสนามฟุตบอลมันไม่ได้อยู่ข้างคณะวิศวะเหรอ?”

“ก็...” อัจฉราวดียิ้มแห้งพูดไม่ออกบอกไม่ถูกแล้วก็ไปไม่เป็น จะปฏิเสธก็ไม่ได้เพราะสนามฟุตบอลของคณะวิศวะอยู่ติดกับลานเกียร์ของคณะที่เดินไม่ถึงยี่สิบก้าวก็ถึง

ต่อให้เดินอยู่หน้าคณะแล้วมองทะลุลานเกียร์ไปที่สนามถ้าไม่ใช่คนสายตาสั้นยังไงก็มองเห็น ถึงจะแค่รางๆก็เหอะ

“เฌอริอ่า”

“ไม่!... บอกแล้วไงว่าไม่ไป” เฌอริตามองค้อนเพื่อน ปฏิเสธเสียงแข็งแบบไม่ต้องเสียเวลาคิด บอกแล้วไงว่าเป็นตายร้ายดียังไงเธอก็จะไม่ไปเหยียบคณะวิศวะเด็ดขาด

“เฌอริอ่า”

ยังจะอ่าอีก เดี๋ยวแม่ก็หยุมหัวซะเลย “ไม่!”

“เฌอริอ่า”

“ไม่ไป”

“เฌอริ”

“ไม่!”

ครึ่งชั่วโมงต่อมา...

ก็บอกแล้วไงว่าไม่ไปๆ เป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่ไป จะเอาช้างสารมาลากก็ไม่ไป คณะวิศวงวิศวะเฌอริตาไม่มีทางไปเหยียบแน่นอน... นั่นคือถ้อยคำปฏิเสธที่เฌอริตาพร่ำบอกกับอัจฉราวดีเพื่อนสนิทเพียงหนึ่งเดียวที่เหลืออยู่

แล้วคุณคิดว่านังเฌอริตาคนนี้มันทำได้ไหมล่ะ?

แน่นอนว่า...

ไม่ได้

ต่อให้เฌอริตาปฏิเสธห้าร้อยรอบ อัจฉราวดีก็จะออดอ้อนเธอรอบที่ห้าร้อยหนึ่ง สุดท้ายก็เป็นเฌอริตาที่ทนฟังเสียงรบเร้าเซ้าซี้ที่มาพร้อมกับใบหน้าออดอ้อนเหมือนแมวเหมียวของเพื่อนสนิทไม่ไหวยอมใจอ่อนไปเป็นเพื่อนให้มันจบๆ

ซึ่งมันก็จบจริงๆ เพราะทันทีที่เฌอริตารับปากอัจฉราวดีก็เปลี่ยนจากแมวเหมียวช่างอ้อนเป็นแม่เสือสาวติดปีกทันที

ระยะทางจากคณะบริหารไปยังสนามฟุตบอลของคณะวิศวะไม่ได้ไกลกันมาก ปกติใช้เวลาขับรถไม่ถึงสิบนาทีก็ถึง แต่ทว่าครั้งนี้ที่กินเวลาไปเกือบครึ่งชั่วโมงเพราะอัจฉราวดีพาเธอแวะเซเว่นอีเลฟเว่นซื้อน้ำดื่มเครื่องดื่มเกลือแร่และเครื่องดื่มชูกำลังก่อนไปสนาม

เมื่อไปถึงสนามฟุตบอลก็จอดรถเอาไว้ตรงลานปูนกว้างก่อนจะพากันเดินไปที่อัฒจันทร์ข้างสนามที่มีเหล่านักศึกษาชายหญิงนั่งรวมกลุ่มกันอยู่ นักศึกษาชายส่วนใหญ่จะอยู่ในชุดเสื้อ ช็อปคณะและชุดนักฟุตบอลส่วนนักศึกษาหญิงมีทั้งชุดเสื้อช็อปคณะและชุดนักศึกษา เฌอริตากับอัจฉราวดีที่อยู่ในชุดนักศึกษาเสื้อไซซ์เอสพอดีตัวกับกระโปรงทรงเอที่ไม่ได้ยาวมากอวดขาเรียวสวยจึงไม่ได้รู้แปลกแยกมากนัก

เพราะเป็นคนมั่นใจในตัวเองมาตั้งแต่ไหนแต่ไรเวลาถูกมองจากผู้คนรอบข้างจึงไม่รู้สึกเขินอายหรือว่าเก้อกระดาก ยังสามารถก้าวเดินได้อย่างมั่นคง และไม่ต้องกังวลว่าเพิ่งอกหักมาแล้วจะปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้ตัวเองโทรมเป็นยัยเฉิ่มเชยเพราะเฌอริตาจัดเต็มตั้งแต่หัวจรดเท้า ปกติผมสีน้ำตาลของเธอจะถูกไดร์ตรงง่ายๆปล่อยผมยาวสวยโชว์วอลลุ่มไปตามแผ่นหลัง แต่ทว่าวันนี้เฌอริตายอมตื่นแต่เช้าตรู่มานั่งทำลอน ใบหน้าสวยเหวี่ยงซิกเนเจอร์ของเธอที่แค่แต่งหน้าเบาๆก็สามารถตกผู้ชายได้ก็ถูกเธอแต่งแบบจัดเต็มแบบไม่มีกั๊ก คำพูดที่บอกว่าอกหักแล้วโทรมใช้ไม่ได้กับเฌอริตาแน่นอน

เฌอริตามองไปที่กลางสนามแบบผ่านๆไม่ได้จำเพาะเจาะจงจะมองใครเป็นพิเศษทว่าสายตาของเธอกับไปโฟกัสอยู่ที่ร่างสูงกำยำของใครผู้หนึ่งในชุดนักฟุตบอลสีน้ำเงินนัมเบอร์สิบห้าที่กำลังวิ่งเลี้ยงลูกฟุตบอลในสนาม ความสูงของเขาน่าจะราวๆ 186 หรือว่า 187 เซนติเมตร ซึ่งสูงมาก ความสูงระดับนี้สามารถเป็นนายแบบได้เลย และใครผู้นั้นก็คือคนที่เธอวิ่งชนเขาเมื่อสัปดาห์ก่อน

ทั้งที่ในสนามมีนักกีฬามากถึงยี่สิบสองคนแต่ทว่าผู้ชายคนนั้นกับโดดเด่นกว่าคนอื่น ที่สำคัญมีนวิศวะเป็นผู้ชายที่ขาวออร่าพุ่งมากๆ ยืนมองอยู่ตรงนี้ยังเห็นถึงความขาวออร่า

วันที่วิ่งชนเฌอริตาก็มัวแต่จ้องหน้าเขาจนไม่ได้สังเกตอย่างอื่นเพิ่งจะมีโอกาสสังเกตชายหนุ่มจริงจังก็วันนี้