เมื่อได้ข้อสรุปศิวกรก็เดินกลับไปที่รถบิ๊กไบค์ของตัวเอง ขายาวๆก้าวคร่อมแล้วขับรถมุ่งหน้าสู่ชลบุรีโดยมีรถปอร์เช่สีขาวมุกของเฌอริตาขับตามหลังไม่ห่าง
ใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมงนิดๆก็ถึงอู่ซ่อมรถของ ปราณันต์หรือว่าเฮียปาร์คอีกฝ่ายเป็นเพื่อนสนิทของศิวกรมาตั้งแต่สมัยเรื่องปริญญาตรี ที่บ้านทำธุรกิจโรงแรมแต่ตัวเองเป็นคนชอบรถบิ๊กไบค์มาตั้งแต่สมัยเป็นวัยรุ่นพอเรียนจบก็เลยเลือกมาทำอู่ซ่อมรถ ทิ้งธุรกิจร้อยล้านของครอบครัวให้พี่น้องคนอื่นๆดูแล
เฌอริตาคิดว่าอู่ซ่อมรถของเพื่อนศิวกรน่าจะเป็นอู่ซ่อมรถขนาดกลางๆ ไม่ได้ใหญ่มากเพราะจากที่ฟังเฮียสามเล่ามาเจ้าของอู่เปิดเพราะความชอบไม่ได้มุ่งหวังกำไรแต่อย่างไรหรือจะเรียกง่ายๆว่าเปิดเอาสังคม ทว่าหญิงสาวคิดผิดอย่างมหันต์เพราะอู่ซ่อมรถของเพื่อนเฮียสามของเธอมีขนาดใหญ่มาก มีเนื้อที่เกือบๆสองไร่ มีลูกน้องเกือบๆสิบคนได้ ด้านในมีรถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์จอดอยู่มากกว่าสามสิบคั
