2 บรรยากาศในร้าน
899 Words
ร้านอาหารชื่อดัง_
"ช่วงบ่ายมึงติดอะไรอยู่ว่ะ ถึงได้ทิ้งให้น้องมึงไปตามหาที่ตึกคนเดียว" ชนัตถ์ถามเสียงเรียบ ช่วงที่เพื่อนรักทั้งมิลตันและพอลต่างว่างมาดื่มพร้อมกัน ในบรรยากาศร้านที่เขาเป็นเจ้าของ มีโซนนั่งดื่มเสริมด้วยมุมดนตรีคลอเพลงเพลิดเพลิน
แต่เขากลับเห็นว่าโมเน่นั่งข้างพี่ชายก็จริง ยกเว้นสายตายังจดจ่อกับนักร้องคนนึงอย่างมีความคิดซ่อนอยู่
"โทษทีว่ะ กูติดประชุมด่วนดันลืมโทรศัพท์ไว้ในห้องอีก" มิลตันตอบ เพราะความผิดเมื่อช่วงบ่ายเลยต้องรับหน้าที่ พาน้องสาวสุดที่รักมาเลี้ยงให้อิ่ม
"ทีหลังอย่าลืมน้องตัวเองบ่อยๆ นะคะ วันนี้เน่แทบจะกลิ้งตรงหน้าลานเกียร์เลยนะ" เธอแกล้งหันมาแยกเขี้ยวใส่ ยกเว้นแววตาสดใสไม่ได้โกรธจริง
มือเรียวสองข้างประสานบนกระโปรงยีนส์สั้นระดับเข่า ยังคอยเอียงตัวมองที่กลุ่มนักดนตรี เหมือนว่าอยากร่วมสนุกตาม
"ทำไมถึงจะไปกลิ้งได้ล่ะ ไปซุ่มซ่ามอีท่าไหนอีก" พอลถาม
"ก็เดินไปสะดุดพวกเครื่องมือไง ดีนะที่กูไปสอนรุ่นไอยิวตรงนั้นพอดี" ชนัตถ์ตอบ ปลายนิ้วมือยาวจับแก้วเครื่องดื่มเขย่าวน จนเห็นก้อนน้ำแข็งหมุนรวมน้ำสีเหลืองอำพัน
"แล้วเราเจ็บตรงไหนไหมเน่?"
"ไม่เจ็บเลยค่ะ ต้องขอบคุณพี่ชนัตถ์อีกครั้งนะคะ ไว้รอบหน้าถ้าเน่ไปเดินแถวนั้นอีก...ช่วยมองๆ ด้วยนะคะ" เธอเลยหันไปทางรุ่นพี่หนุ่ม บอกราวกับว่ามันเป็นเรื่องตลก
"หึ..." เขาหลุดหัวเราะ
"ว่าแต่ ขอเน่ไปห้องน้ำแปล๊บนึงนะคะ พวกพี่ๆ นั่งรอก่อนนะ"
"อืม" ฝ่ายเป็นพี่ชายเลยพยักหน้ารับรู้ ปล่อยให้น้องสาวเดินไปทางห้องสุขาตามลำพัง เพราะมีพนักงานคอยดูแลทุกจุดอย่างดี
"อะไรนะคะ จะให้ฉันรีบจัดการตามแผนเลยเหรอ?" เป็นเสียงแหลมเล็ดรอดออกนอกประตูภายในห้องน้ำ ทำให้โมเน่เลือกจะเดินเลี่ยงไปอีกทางฝั่งนึง
"แต่ฉันเพิ่งคบกับเขาเอง ยังกอบโกยได้ไม่เยอะเลย เขารวยมากๆ นะจะให้ฉันทิ้งกลางทางก็เสียดายแย่สิ"
"ต้องเป็นคนยังไงเนี้ย" โมเน่พึมพำถามตัวเอง ก่อนจะจัดการธุระส่วนตัว แล้วรีบออกมาล้างมือตรงอ่างน้ำ
"โอเคๆ แค่นี้ก่อนนะ"
"สวยน่าดู.." ใบหน้าสดใสยังไม่ทันหันไปมอง ตอนที่ผู้หญิงหลังประตูคนนั้นเดินออกด้านนอก เห็นเพียงชุดสีแดงจัดจ้านอวดเรียวขาขาวแทบจะถึงส่วนบน
"วันนี้นักร้องผู้หญิงของร้านหายไปไหนนะ ใกล้ถึงเวลาแล้วด้วย ทำไมไม่แจ้งพวกเราล่วงหน้าล่ะ" ตามมาด้วยเสียงสองพนักงานสาวพูด ตอนที่โมเน่กำลังเดินพ้นประตู มีท่าทีกังวลใจจนเธอหยุดมอง
"คุณชนัตถ์ยังไม่รู้เรื่องด้วยนะสิ ยิ่งมีแฟนอยู่ด้วย ฉันยิ่งไม่กล้าบอกนะ"
"แฟนคุณชนัตถ์น่ากลัวจะตาย ขืนไปคุยกับคุณชนัตถ์ตอนนี้ ได้โดนด่าออกมาก่อน"
"พวกพี่ขาดนักร้องผู้หญิงหรอคะ" น้ำเสียงหวานยอมเสียมารยาท ทนฟังความลำบากใจของพนักงานรุ่นพี่ไม่ไหว
"เอ่อค่ะ...พวกเรากำลังจัดการเรื่องนี้อยู่ค่ะ" พนักงานคนเอ่ยละล่ำละลัก แต่ถูกเพื่อนข้างๆ ดึงไว้
"ให้เน่ร้องสักเพลงได้ไหมคะ เน่รู้จักกับพี่ชนัตถ์ยังไงเขาก็ไม่ว่าหรอกค่ะ" เธอรู้จักนิสัยรุ่นพี่หนุ่มคนนี้ดี เขาเป็นสุภาพบุรุษกับทุกคนยกเว้นแฟนสาว ที่เธอยังไม่เคยพบหน้า
"จะดีเหรอคะ พวกเรากลัวจะโดนตำหนิจังเลยค่ะ"
"ไม่ต้องกลัวหรอกค่ะ เน่คุยกับพี่ชนัตถ์ให้ได้ ดีกว่าไม่มีนักร้องแล้วโดนลูกค้าบ่นนะคะ แบบนั้นคงเป็นเรื่องแน่ๆ "
"ขอบคุณคุณโมเน่มากๆ นะคะ ขอบคุณมากเลยค่ะ"
"งั้นพวกพี่ๆ บอกเน่หน่อยนะคะ ว่าต้องทำยังไงบ้าง"
"ได้เลยค่ะคุณโมเน่" พนักงานทั้งสองคนเลยผายมือ พาโมเน่เดินไปทางมุมร้าน เป็นทางเฉพาะเจ้าหน้าที่เท่านั้น
"สวัสดีทุกคนนะคะ เพื่อนชนัตถ์มีแต่คนน่ารักกันทั้งนั้นเลย" นางแบบเผยยิ้มกว้าง เรียกความประทับใจจากบรรดาเพื่อนแฟนหนุ่ม ที่เพิ่งเจอกันครั้งแรก
"เป็นแฟนกับไอชนัตถ์โชคดีที่สุดแล้วล่ะ มันไม่เคยเจ้าชู้" พอลบอก ยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นไปชนกับอีกฝ่าย
"ใช่ค่ะ ลียาโชคดีจังได้เจอชนัตถ์"
"ครับ ไม่ใช่แค่ลียาหรอก มาเหนื่อยๆ ลียาอยากกินอะไรไหม ผมจะสั่งให้" เขายิ้มอบอุ่นทันที เมื่อแฟนสาวเอียงศีรษะมาซบกับบ่ากว้าง
"ลียาอยากกินอย่างอื่นมากกว่า" แต่เธอดันเอียงหน้าขึ้น ส่งเสียงกระเซ้าใกล้ข้างหูแฟนหนุ่ม
"ผมไม่ขัดลียาหรอก"
"ว่าแต่ยัยเน่ไปไหนนานจัง มึงจะลุกไปตามไหมล่ะ" พอลเห็นว่ามิลตันคอยชะเง้อไปทางที่โมเน่เดินไปเมื่อกี้ เขาเลยอดห่วงไม่ได้
"ลองรออีกสักหน่อย ถ้ายังไม่มาเดี๋ยวกูลุกไปดูให้"
..............................................
- Writer
