หลังจากรับประทานอาหารเสร็จเรียบร้อย ใบข้าวก็รีบแยกตัวออกมาจากขุนศึกเร็วพลัน โดยให้ข้ออ้างว่าต้องรีบไปปั่นต้นฉบับที่ค้างคาให้เสร็จเรียบร้อย ขุนศึกจึงไม่คัดค้านอะไรออกมา
ทว่าเมื่อเข้ามาในห้องนอนของตัวเอง ใบข้าวกลับไม่มีแม้แต่สมาธิจะเขียนนิยายเลยสักตัวเดียว ในสมองของหญิงสาวหวนคิดแต่เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเธอและขุนศึกในค่ำคืนเร่าร้อนที่ผ่านพ้นไป
คะนึงหาคราใดหัวใจดวงน้อยก็สั่นไหวเสียทุกครั้ง ยื่นมือไปหยิบกระจกอันเล็กที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาส่องดูรอยแดงบริเวณเนินอกขาวเนียน ที่ขุนศึกฝากไว้ใบหน้าก็เห่อร้อนขึ้นมาเสียอย่างนั้น
“บ้าจริงยัยข้าว” พึมพำเอ่ยออกมาในขณะที่ใบหน้าซับสีเรื่อขึ้นมาด้วยความเขินอาย พยายามปรับจังหวะการเต้นของหัวใจให้เป็นปกติ แต่ดูเหมือนจะไม่ง่ายเลยสักนิด เพราะยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งเร่งจังหวะให้เร็วมากขึ้นเท่านั้น
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูห้องที่ดังขึ้นติดกัน ทำให้กระจกที่ถื
