แล้วเซียวซีซวนก็เดินทางมาพบลู่จื้อที่เรือนของครอบครัวจางก่อนที่เขาจะเดินทางกลับเมืองหลวง
ที่เขาเพิ่งมาเอาป่านนี้ก็ เพราะเขาเคยพูดคุยกับบิดามารดาเรื่องขอแต่งลู่จื้อ ท่านทั้งสองมิเห็นด้วยแถมมารดายังโวยวายจนเป็นเรื่องใหญ่โต สุดท้ายบิดารับปากจะให้นางมาเป็นอนุของเขา ตัวเขาได้แต่หัวเราะในโชคชะตาของตนเองเพราะรู้ดีว่านางไม่มีทางยอมมาเป็นอนุของตนแน่
แม้แต่เรื่องออกจากตระกูลเขาก็เคยคิด แต่ความคิดของเขาก็ต้องหยุดลงเมื่อท่านปู่ทราบเรื่อง หากเขายังดึงดันต่อไปกิจการที่ทำมาทั้งหมดจะตกไปเป็นของน้องรองบุตรชายของท่านอา และตัวเขาจะโดนสั่งห้ามมิให้ไปเมืองเฉียนไห่อีกเลย
ระยะเวลาสามเดือนที่ตนโดนกักบริเวณให้อยู่แต่ภายในเรือนทำให้ยอมแพ้ต่อโชคชะตา ต่อให้ไม่ได้ครอบครองแต่อย่างน้อยก็ยังได้พบหน้าในฐานะสหายก็ยังดีกว่าที่เป็นอยู่เช่นนี้
"คารวะคุณชายเซียวเจ้าค่ะ" เซียวซีซวนมองหน้าลู่จื้อ เขาเป็นคนอยากมาพบนางเอง เมื่
