Sobra ang kaba na nararamdaman ko ng oras na iyon at hindi ako makatingin kay Frosto. Sinubukan kong umiwas ,para hindi sila magkagulo.
Umuwi kami agad kinabukasan sa Mindoro. Ni walang pag uusap tungkol sa kasal.
Tulad ng nakasanayan ko, maaga akong gumigising para makita ang mga ibang mangyan na kumukuha ng sako at iba pang gagamitin para sa palayan. Nakangiti ako habang nakatitig sa kanila. Alam ko na nakita nila ako ngunit hindi nila ako pinapansin.
"Osang!" tawag ko kay manang Osang, katabing bahay namin doon sa baryo.
Luminga linga siya na tila ba takot na may makakitang lalapit sa sakin. Nginitian ko siya.
Ako na ang kusang lumapit sa kanya.
"Ito oh, pakibigay naman kay lola ,Osang. Galing Manila yang damit at bag at saka ito oh." binigyan ko siyang isang libo. "Bumili k
