คิมหันต์ใช้เวลาเพียงไม่นานเท่านั้นในการพิมพ์ทรีตเมนต์ให้กับพริมา และในระหว่างที่ร่างหนากำลังตั้งใจพิมพ์อยู่นั้น
พริมาก็ได้จับจ้องมองหน้าเขาอยู่ตลอดไม่ได้ละสายตาแม้แต่น้อย เธอมองใบหน้าหล่อและจริงจังของเขาไม่วางตา
“มองอะไรขนาดนั้น” คิมหันต์เอ่ยถามออกมาพร้อมมองใบหน้าของพริมา
“เปล่าสักหน่อย ไม่ได้มองเลย” พริมาปฏิเสธเสียงแข็งก่อนหันใบหน้าไปอีกทางทันที
“ไม่ต้องหันหน้าหนี งานเสร็จแล้วจะอ่านเลยไหม” คำถามของคิมหันต์ทำให้คนตัวเล็กได้หันกลับมามองใบหน้าของเขาอย่างรวดเร็ว
“ไหนคะ” พริมาเอ่ยถามออกมาก่อนหยิบโน้ตบุ๊กมาวางที่ตักของตัวเอง
“ท่าทางนี้มันคือแบบไหนคะ” พริมาที่อ่านทรีตเมนต์ของคิมหันต์มาได้สักพักเธอก็ได้เอ่ยถามออกมาเพราะท่าทางที่ชายหนุ่มลงเอาไว้มันดูแปลกใหม่สำหรับเธอ เธอนิ่งเพราะกำลังนึกคิดตามที่อ่านมันอยู่
“พริมต้องให้พี่สาธิตแบบไหน จะให้ถึงรสถึงชาติหรือแค่ผ่าน ๆ ดี” คิมหันต์เอ่ยถามอย่
