On the Verge

Nakatingin ako sa labas ng bintana nang sinasakyang taxi. Tinitigan ko ang mga kasabayang kotse. Napangiti ako habang naglalaro sa alaala ang partikular na eksenang kailanman ay ko makakalimutan. Hinubad ko ang suot na Calvin Klein shades at ibinaba ito sa kandungan. Pinagmasdan kong mabuti ang dinadaanan. “How I missed this place,” napapabuntung-hiningang isip ko. Pumuno ang pamilyar na damdaming ilang gabi ng hindi nagpapatulog sa akin. Emptiness. Longing. And something else. Something I won’t dare to go to. Akala ako ay wala na ako niyon. Dapat wala na ako niyon. Matagal ko nang ibinaon ang damdaming iyon. Nakapili na ako. I chose to fulfill my dreams. I chose to forget him. But coming home brings back all the feelings and the memories with him. Kahapon habang nag-eempake ako ng mga gamit ay samut-saring mga bagay ang aking naiisip. Lahat ay nagtuturo sa iisang tao. Kumusta na kaya siya? Naka move-on na kaya siya? For sure may asawa na siya. Mapait akong napangiti. So this is the price I have to pay for letting him go this time. After all the pain I have gone through, isn’t it right for me to feel happy now that I am free? Free from him. Free from everybody’s insults. But who am I to feel happy when I caused him his greatest heartache? Regrets. That's what I'm feeling right now. On top of it all, there is this lingering question in my head that is left unanswered for the longest time. Did I make the right decision? There is only one way to find out.