หว่านหนิงเมื่ออาบน้ำเรียบร้อยแล้ว นางเข้ามาในห้องก็พบว่าหลี่เฉียงนั่งคุกเข่ารอนางอยู่ที่พื้น
“ท่านคุกเข่าทำไม” นางเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ หรือยังมีเรื่องที่เขาไม่ได้บอกนางอีก
“เอ่อ...คือว่า...”
“พูดมา ก่อนที่ข้าจะมีโทสะ” นางหรี่ตามองเขา นอกจากเรื่องที่นางรับรู้มาจากพ่อบ้านจ้าวแล้ว ยังมีเรื่องที่เขาทำผิดอีกรึ
หลี่เฉียงใช้เข่าเดินต่างเท้าเข้ามากอดขาทั้งสองข้างของหว่านหนิงไว้
“หนิงหนิง เจ้าอย่าเพิ่งมีโทสะ” หลี่เฉียงลุกขึ้นก่อนจะจูงมือหว่านหนิงมานั่งลงที่เตียง
“...” นางมองเขาอย่างสงสัย แต่ก็ไม่เอ่ยถาม เพราะต้องการที่จะรอฟังเขาพูดเสียก่อน
หลี่เฉียงจึงเอ่ยเล่าเรื่องที่เขารับปากกับฟู่หวงอวี้ไว้ ทั้งยังบอกเล่าความน่าเห็นใจที่มีต่อเด็กน้อยม่านม่านอีกด้วย
“เห็นหรือไม่เล่าว่าข้าเป็นคนดี เห็นใจสองพี่น้องตระกูลฟู่ ฟู่ม่านม่านนางคงเศร้าใจที่ต้องห่างพี่ชาย พอพี่ชายอยากจะเอาใจน้องสาวก็ไม่อาจหาของได้
