สายฝนเริ่มซาหลังเฮียเสือไปส่งเพื่อนผู้หญิงขึ้นรถ เจินเอนศีรษะพิงกระจกเหม่อมองท้องฟ้าไม่ปริปากพูดตลอดทาง พอถึงบ้านก็กระโดดลงจากรถเดินดุ่มเข้าบ้านท่าเดียว
ร่างสูงไล่สายตามองเธอที่เดินเข้าไปในบ้าน ก่อนจะรีบก้าวเท้าปราดเข้าไปคว้าแขน พลันมุ่นคิ้วจนเป็นปมเมื่ออีกคนหันมาชักสีหน้าใส่
บททดสอบของลูกผู้ชายกลับมาอีกครั้ง..
นั่นคือการเดาอารมณ์เพศแม่ว่างอนเรื่องอะไร
“แสดงอาการแบบนี้คือไรเจิน”
“อาการอะไรคะ”
“ไม่พูดกับเฮีย สะบัดสะบิ้งแบบนี้ไง”
คนแก่กว่าพรูลมหายใจ ก่อนกระตุกแขนเธอจนร่างบางเซถลาเข้ามาซบอก ส่วนสูงที่ไม่เอื้ออำนวยส่งผลให้เธอต้องแหงนหน้ามองอีกฝ่าย
“บอกมา ว่าเป็นอะไร”
“ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ”
สิ้นประโยคนั้นสันหลังก็เย็นวาบ คำว่าไม่เป็นอะไรของผู้หญิงคือโคตรจะเป็น แค่ต้องหาคำตอบให้ได้ว่าทำอะไรผิดมา
แล้วเขาทำอะไรผิดวะ
เฮียเสือกลอกตาไปมาอย่างใช้ความคิด สีหน้าจริงจังยิ่งกว่าตอนคุยงานกับลูกค้า
