ส่วนวริสาที่กำลังยืนนิ่งอยู่นั้นก็ถึงกับเสียอาการทันที เมื่ออาเหมาส่งดอกไม้มาให้เธอต่อหน้าผู้คนแบบนี้ คิดแล้วเธอก็อยากจะเอามือตบหัวตัวเองจริงๆที่มาหยุดเดินแบบนี้ แล้วนี่เธอก็ไม่รู้เลยว่าเดรโกจะคิดเรื่องของเธอกับอาเหมาไปถึงไหนแล้ว วริสาคิดในใจไปอย่างไม่กล้าหันไปมองทางเดรโกที่อยู่หน้าเวที เธอจึงคิดว่าเธอรีบรับดอกไม้ของอาเหมาให้มันจบๆไปแล้วรีบเดินเข้าไปให้เร็วที่สุดจะดีกว่า
“อ่อ ขะ ขอบคุณนะคะเฮียเหมา” วริสาพูดตะกุตะกะออกไปแล้วก็ยื่นมือไปจะรับดอกไม้จากอาเหมาไว้ แล้วอาเหมาก็จับมือของเธอขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มหล่อๆของเขา
“ด้วยความยินดีครับ จุ๊บ ป่ะ เดินกลับไปหลังเวทีเถอะ” อาเหมาพูดบอกไปก็จุ๊บที่หลังมือของวริสา พร้อมกับส่งสายตาหวานเชื่อมสบตากับเธออย่างบ่งบอกความในใจของเขาที่มีต่อไปทางสายตา
“ทนไม่ไหวแล้วโว้ย มันกล้าดียังไงมาแตะต้องผู้หญิงของฉัน” เดรโกพอได้เห็นภาพไอ้หมอนั่นมอบดอกไม้แล้วจับมือเธอขึ
