“ฉันไปเองได้” เสียงเอะอะโวยวายของคุณพ่อและคุณแม่ของไรอันดังขึ้นตั้งแต่เช้า บ้านได้เคยได้ยินแต่เสียงของหนูน้อยตอนนี้กลับมีเสียงทะเลาะของผู้ใหญ่ดังเพิ่มขึ้นมาด้วย
“ผมจะไปส่งลูกด้วย”
“ฉันไม่ต้องการ”
“ก็ผมบอกว่าผมจะไปส่งลูก ทำไมคุณดื้อแบบนี้วะ” เมื่อคุณแม่ยังสาวยังคงดื้อจนไบรอันเริ่มหัวเสียในความหัวแข็งของเธอ
“ก็ฉันบอกแล้วไง ฉันจะไปส่งลูกเอง”
“ผมก็อยากไปส่งลูกที่โรงเรียนเหมือนกัน” หนูน้อยไรอันถึงกับกุมขมับเหมือนผู้ใหญ่ เมื่อเห็นพ่อและแม่ของตัวเองยืนเถียงกันไปมาโดยมีไรอันนั่งมองและทานอาหารเช้าไปด้วย
“ไรอันอยากให้คุณพ่อกับคุณแม่ไปส่งพร้อมกันค่ะ”
“ได้ยินแล้วใช่ไหมคุณแม่” รอยยิ้มมุมปากของไบรอันเอ่ยบอกกับณดา ท่าทางกวนประสาทของเขา ทำให้คุณแม่ยังสาวถึงกับกระทืบเหมือนเด็กถูกขัดใจ
“ไรอันแต่พ่อของหนูต้องรีบไปทำงานนะคะ”
“พ่อไม่ได้รีบลูก พ่อไปส่งหนูได้” รอยยิ้มกว้างเห็นฟันของไบรอันรีบเดินไปนั่งข้
