“พี่ไบรอันทานข้าวกลางวันกันค่ะ” เมธินีถือวิสาสะเดินเข้าไปในห้องทำงานของไบรอันโดยที่เธอไม่แม้แต่จะเคาะประตู
“มาทำอะไรที่นี่”
“พี่ไบรอันลืมไปแล้วเหรอคะ? ตอนนี้เมมาทำงานแผนกธุรการค่ะ” เมธินีแสดงใบหน้าแสนงอนใส่ไบรอัน เธอแสดงออกถึงความน้อยใจที่ชายหนุ่มจำเรื่องราวเกี่ยวกับเธอไม่ได้
“พี่ยังไม่หิว เชิญเมก่อนเลย”
“ได้ยังไงคะ? เมพึ่งมาเริ่มทำงานที่นี่ เมยังไม่มีเพื่อนทานข้าวเลยค่ะ อีกอย่างคุณแม่ก็บอกให้มาชวนพี่ไปทานด้วยกัน”
“งั้นทานที่โรงอาหารของโรงพยาบาลนะ”
“ค่ะ ไปกันเลยไหมคะ”
“อืม” ไบรอันตัดปัญหาที่จะตามมาทีหลัง หมอหนุ่มตอบตกลงทานมื้อกลางวันกับเมธินีเพราะไม่อยากมีปัญหากับผู้เป็นป้ามากนัก
ร่างสูงของคุณหมอไบรอันเดินออกจากห้องโดยมีเมธินีเดินตามไปติด ๆ ใบหน้าสวยยิ้มไม่หุบ เมื่อหมอหนุ่มตอบตกลงทานอาหารกับเธอ
สายตาหลายคู่มองมายังไบรอันและเมธินีตลอดทางเดิน ยิ่งทำให้เมธินีพึงพอใจไม่น้อย เพราะเธอ
