คำทักทายคำแรกของนางเอกทำให้เธอหน้าชาเล็กน้อย อย่างที่รู้ ดารินเป็นเพียงลูกสาวของลูกน้องตรีศูล ไม่ได้มียศถาบรรดาศักดิ์มากจากไหน ก็คงน่าแปลกจริง ๆ นั่นแหละที่มางานแบบนี้
“คือว่าลูกชายของเจ้าของงานรู้จักกับคุณพ่อฉันน่ะ ฉันเลยมา”
“งั้นเหรอ”
วาววาทำหน้าแปลกใจเล็กน้อย ก่อนนางเอกจะหันไปขอเครื่องดื่มจากบาเทนเดอร์เช่นกัน มือบางรับแก้วน้ำส้มมาไว้ในมือ
ดื่มน้ำส้ม สมกับเป็นนางเอก
“ริน วันก่อนที่เธอไปดินเนอร์กับพี่วิน ฉันยังไม่ได้ถามเลยว่าเป็นยังไงมายังไง ทั้งสองคนถึงนัดกัน”
วาววายังคงค้างคาใจใจเรื่องนี้ ดารินสบตากับดวงตาคู่เฉี่ยว ก่อนเธอจะอ้ำอึ้ง
“พอดีฉันมีเรื่องจะปรึกษาพี่วินน่ะ ที่ครั้งที่แล้วไม่ได้คุย”
“...”
“ก็เลยนัดทานข้าวด้วยเลย”
“งั้นสินะ”
วาววายกแก้วน้ำส้มขึ้นจิบ ดวงตาคู่สวยราบเรียบจนดารินไม่อาจเดาใจนางเอกในเวอร์ชั่นนี้ได้
“นี่ริน วันนี้พี่วินก็มาด้วยนะ”
“จริงเหรอ”
“ใช่ และฉันก็
