“ธ...เธอ พูดจริงเหรอวา”
“ใช่”
วาววาเช็ดน้ำตาบนใบหน้าอีกครั้ง แววตาแข็งกระด้างจ้องมองหน้าเพื่อนตัวเอง ก่อนวาววาจะลุกขึ้นจากโซฟา ส่งผลให้ดารินลุกขึ้นตาม
และในขณะเดียวกัน ร่างสูงกำยำของตรีศูลก็เดินเข้ามา ดารินเห็นตรีศูลมาหยุดตรงหน้าวาววา และนางเอกก็เงยหน้ามองพระเอก
“คุณตรีศูลคะ ช่วยไปส่งฉันที่บ้านหน่อยได้ไหมคะ”
“...?”
กลายเป็นตรีศูลที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขามองผ่านวาววามาถึงดารินที่ยืนเยื้องอยู่ข้างหลัง เธอสบตากับเขากลับ ก่อนตรีศูลหันไปมองวาววาอีกครั้งและพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม
“ได้สิ”
“แล้วรินล่ะ กลับเองได้ใช่ไหม?”
วาววาเอี้ยวใบหน้ามองดาริน คนตัวเล็กชะงักเล็กน้อย เพราะเธอมากับตรีศูล และการที่พระเอกจะไปส่งนางเอกที่บ้าน ก็ควรให้ทั้งคู่อยู่กันสองต่อสอง
แบบนั้น ดีที่สุดแล้ว
“ได้สิ สบายมาก”
ดารินตอบออกไปด้วยน้ำเสียงฉะฉาน ตรีศูลตวัดสายตามองเธอเล็กน้อย ก่อนเขาจะหันมองวาววา
...ราวกับในสายตาขอ
