ตอนที่ 9 เริ่มต้นภารกิจ
1447 Words
ภารกิจทำให้วาววารับรักตรีศูลเริ่มต้นขึ้น!
วันนี้ดารินตื่นตั้งแต่เช้าเพื่อออกมาข้างนอก ตอนนี้หญิงสาวหลบ ๆ ซ่อน ๆ อยู่หลังเสาไฟฟ้าต้นใหญ่ไม่ไกลจากร้านของวาววา คนตัวเล็กชะโงกใบหน้าออกไปดูเมื่อมีแมสเซนเจอขับมาจอดหน้าร้านของวาววา และร่างสวยของนางเอกก็ออกมารับของด้วยตัวเอง ดารินยิ้มกว้างเพราะสำเร็จที่วาววารับช่อดอกไม้ขนาดใหญ่จากแมสเซนเจอร์และกลับเข้าไปในร้าน ประตูกระจกถูกทำใหม่ทั้งบาน ทำให้ดารินมองเห็นคนด้านในชัดเจน เมื่อวาววาอ่านกระดาษโน้ตที่แนบมากับช่อดอกไม้ วาววาก็ทิ้งช่อดอกไม้นั้นลงถังขยะทันที
ดารินหุบยิ้มและคิดว่าแผนนี้คงไม่เวิร์ค เพราะเธอเป็นคนสั่งช่อดอกไม้มาส่งให้วาววาเอง และให้ร้านเขียนโน้ตว่ามาจาก ‘ตรีศูล’ โดยที่เจ้าตัวไม่ได้รู้เรื่องอะไร
อยากได้นางเอกไปครอง แต่ดารินไม่เห็นเขาคิดจะทำอะไรให้เป็นประโยชน์เลย ตื่นเช้ามาก็เอาแต่ไปทำงาน เธอล่ะเชื่อเลย ไม่รู้ว่าตรีศูลอยากให้วาววารับรักแบบใด พระเอกช่างโง่เขลาและชักช้า เธอจึงต้องจัดการทุกอย่างเอง
ทว่าเมื่อวาววาเห็นว่าดอกไม้ช่อนี้มาจากใคร อีกฝ่ายก็ทิ้งลงถังขยะอย่างไม่ใยดี ดารินอยากจะทึ้งหัวตัวเอง เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อเรียกขวัญและกำลังใจ ก่อนจะเดินออกจากหลังเสาไฟฟ้า และเดินเข้าไปในร้านของนางเอก
วาววาหันมามองและเมื่อเห็นว่าเป็นดารินที่เข้ามา สีหน้าของนางเอกก็เรียบนิ่งอย่างชัดเจน ดารินพอจะรู้ว่าเพราะอะไร
“วา”
คนตัวเล็กเดินเข้าไปใกล้เพื่อนสนิท วาววาแสร้งทำเป็นจัดชุดบนราวให้เข้าที่
“มาทำไมเหรอริน”
น้ำเสียงห่างเหินเอ่ยขึ้น ดารินกระพริบตาปริบ ๆ
“เธอโกรธฉันเหรอ”
“...”
“เรื่องปากระจกวันก่อน ฉันไม่ได้เป็นคนทำนะ”
“เหรอ??”
ใบหน้าสวยไร้ที่ติหันมาสบตากับเธอ ดารินพยักหน้า
“ใช่”
“แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าเธอเป็นคนทำ”
“...”
“เธอเคยบอกฉันว่าเธอชอบคุณตรีศูล และสั่งห้ามให้ฉันเข้าใกล้เขา วันนั้นเธอน่ากลัวมาก ไม่เหมือนดารินเพื่อนรักของฉัน เธอจำไม่ได้เหรอ”
ใช่ จำไม่ได้ ก็เพราะการกระทำก่อนหน้านี้ของดาริน มีหลาย ๆ อย่างที่ไม่ได้อยู่ในบทของนิยาย บางอย่างที่ควรจะเป็นไปตามนิยาย ก็ไม่เป็นไปตามนั้น บางอย่างที่ไม่มี ก็ดันโผล่ขึ้นมา เธอไม่สามารถเดาทางได้เลยทั้ง ๆ ที่ตัวเองเป็นคนสร้างนิยายเรื่องนี้ขึ้นมาเอง
และที่วาววาพูดว่าดารินสั่งให้อีกฝ่ายอย่ายุ่งกับตรีศูล ก็คงจะเป็นเรื่องจริง เพราะหลังจากที่ดารินรู้ว่าตรีศูลชอบเพื่อนตัวเอง ดารินก็เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ
ไม่เอาไว้แม้กระทั่งเพื่อนสนิทอย่างวาววา
เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ พลางเดินเข้าไปใกล้นางเอกเรื่อย ๆ สีหน้าของวาววาดูไม่ไว้ใจเธออย่างชัดเจน
“วันนั้นฉันขอโทษ”
“เรื่องปากระจก เธอไม่ได้ทำจริง ๆ ใช่ไหมริน?”
“ใช่ ฉ,,,ฉันไม่ได้ทำจริง ๆ”
ดารินจำเป็นต้องโกหก เพราะถ้าเธอสารภาพ ระหว่างเธอและวาววาจะไม่มีวันเหมือนเดิม และภารกิจจะยากขึ้นไปอีก
เธอต้องทำยังไงก็ได้ให้อีกฝ่ายกลับมาไว้ใจกันอีกครั้ง
“อือ ฉันเชื่อเธอก็ได้ แล้วถ้าอย่างนั้นใครกันที่เป็นคนทำ”
“อาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดของใครสักคนก็ได้”
“...”
“หลังจากนี้คงจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกแล้วล่ะ”
วาววาพยักหน้า สีหน้าดีขึ้นและส่งยิ้มให้เธอ
“นั่งสิริน เดี๋ยวฉันเอาน้ำเย็น ๆ มาให้”
“ขอบใจนะ อุ้ย...นั่นดอกไม้ใครน่ะ”
ดารินแสร้งทำเป็นก้มไปเห็นช่อดอกไม้ในถังขยะ และเก็บมันขึ้นมา วาววาเห็นแบบนั้นก็บึนปากเล็กน้อย
“คุณตรีศูลส่งมาให้ฉัน”
“ว้าววว ดอกไม้สวยมากเลยยยย”
“...”
“เธอทิ้งมันทำไม”
วาววาเงียบ พลางถอนหายใจเบา ๆ
“ฉันไม่ชอบเขา”
“แต่เขาก็เป็นคนดีนะวา”
“...”
“ค...คือว่า เธอก็ไม่น่าจะทิ้งมันเลย เสียดายออก ดอกไม้สวย ๆ ทั้งนั้น เดี๋ยวฉันจัดใส่แจกันให้นะ”
ดารินยิ้มกว้าง วาววาเห็นเพื่อนตัวเองกระตือรือร้นอยากจะจัดดอกไม้ใส่แจกันบนโต๊ะรับลูกค้า เธอก็ไม่ขัด ก่อนวาววาจะหมุนตัวเข้าไปหลังร้านเพื่อหยิบน้ำและทำของว่างออกมาให้เพื่อน ดารินเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้ว เธอก็ล้วงมือถือออกมากดโทรออก
สายแรกไม่รับ ทำให้หญิงสาวกระหน่ำโทรอีกหลายสาย จนกระทั่งเขากดรับ
(โทรมาทำไม?)
เสียงเข้มฉายความไม่พอใจ นี่ก็ไม่ได้อยากโทรนักหรอก!
“คุณโทรหาวาตอนนี้เลย รีบ ๆ ทำคะแนน”
(ทำยังไง)
“รินสั่งดอกกุหลาบช่อใหญ่มาให้วา และเขียนโน้ตว่ามาจากคุณ”
(ฉลาดดีหนิ)
“ค่ะ ขอบคุณสำหรับคำชม”
ดารินเบ้ปากมองบน น้ำเสียงของตรีศูลเปลี่ยนไปจากตอนรับสายราวคนละคนเมื่อรู้ว่าเธอโทรมาเพราะเรื่องของวาววา
(อืม แค่นี้ เดี๋ยวฉันจะโทรหาวาววา)
ติ๊ด
ดารินลดมือถือลง เธอถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนจะค่อย ๆ แกะดอกกุหลาบออกจากช่อทีละดอกเพื่อมาเอาใส่แจกัน
เป็นจังหวะเดียวกับที่วาววาเดินออกมาจากหลังร้าน เธอถือจานขนมและแก้วน้ำเย็น ๆ มาตั้งไว้บนโต๊ะรับแขก ฉับพลันเสียงโทรศัพท์ของวาววาก็ดังขึ้น ร่างสวยเดินไปหยิบมันมากดรับ เพราะเป็นเบอร์ที่ไม่โชว์ชื่อ
“ใครคะ”
ดารินใช้หางตามองวาววา อากัปกิริยาของอีกฝ่ายบ่งบอกว่าไม่พอใจปลายสาย
“โทรมาทำไมคะ?”
เสียงหวานเอ่ยขึ้นเมื่อรู้ว่าปลายสายเป็นใคร ดารินไม่รู้ว่าตรีศูลพูดว่าอะไร จึงทำให้วาววากดวางสายใส่ทันที
เอ้า!
“ใครโทรมาเหรอ?”
ดารินแสร้งทำเป็นถาม วาววาทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาและหยิบขนมกินด้วยใบหน้าหงุดหงิด
“คุณตรีศูล ฉันไม่รู้ว่าเขาเอาเบอร์ฉันมาจากไหน”
จากเธอเอง...ดารินทำเพียงคิดในใจ หญิงสาวเดินไปนั่งลงข้างเพื่อนตัวเอง ดารินหันหน้ามองวาววาและส่งสายตาจริงจังให้อีกฝ่าย
“แล้วทำไมเธอถึงวางสายล่ะ”
“ฉันไม่อยากคุยกับเขา”
“ทำไมเธอถึงเกลียดเขานักเหรอ”
“...”
“ค...คือ ฉันอยากรู้เฉย ๆ ปกติเธอเป็นคนเกลียดคนยากนี่นา แสดงว่าคุณตรีศูลต้องทำเรื่องอะไรให้เธอไม่ชอบอย่างหนักเลยใช่ไหม”
ความจริงสองคนนี้เจอกันครั้งแรกบนถนน รถของทั้งคู่เฉี่ยวกันเพราะอุบัติเหตุ แต่การเฉี่ยวกันครั้งนั้น ตรีศูลเป็นฝ่ายผิด ทว่าความกวนเบื้องล่างของเขาทำให้วาววาไม่ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น เพราะอีกฝ่ายใช้ความรวย ความมีอำนาจของตัวเองมาข่ม และการเจอกันทั้งที่สองก็ในงานเลี้ยงเปิดตัวสินค้าของบริษัทแห่งหนึ่ง วาววาต้องออกงานกับคุณพ่อของเธอ ส่วนตรีศูลก็ไปงานนั้นเช่นกัน ทั้งคู่เจอหน้ากันอีกครั้ง และครั้งนั้นตรีศูลก็รู้สึกตกหลุมรักผู้หญิงคนนี้เพราะความยโสโอหังของเธอ วาววาไม่ได้สนใจตรีศูลเหมือนผู้หญิงคนอื่น ๆ ทำให้ตรีศูลสนใจวาววาอย่างมากเพราะความน่าค้นหา
ทว่าในใจของนางเอกมีพระรองอยู่แล้วนี่สิ วาววาแอบรักภูวินมาตลอด แต่ทว่าภูวินที่มีดารินอยู่ในใจมาเนิ่นนาน เรื่องนี้วาววารู้ดี และตัวดารินก็รู้เหมือนกัน วาววาจึงไม่กล้าสารภาพรักกับพระรองสักที ได้แต่อยู่ในสถานะของพี่น้องจนกระทั่งตอนนี้
วาววามองหน้าเพื่อนตัวเองที่ทำสีหน้าอยากรู้อยากเห็น ทว่าเธอกลับส่ายหน้า
“ฉันไม่อยากพูดถึงเขา”
เป็นจังหวะเดียวกับที่ลูกค้าเข้าร้านพอดี ทำให้วาววาลุกขึ้นไปต้อนรับลูกค้าด้วยตัวเอง ส่งผลให้ดารินพ่นลมหายใจทิ้ง กลอกสายตาไปมาว่าจะทำยังไงให้ทั้งสองคนลงเอยกันให้ไวที่สุด
“ไม่ง่ายเลยแฮะ”
- Writer
