เดิมพันรักกับมาเฟียร้าย

Ep 1 ผู้สืบทอด

Ep 1 ผู้สืบทอด

ภายในเต็นท์สีขาวงานช้างขนาดใหญ่ตั้งอยู่ในพื้นที่ของคฤหาสน์สีเทาที่ถูกเรียกขานกันว่า Dark Hill ลูกสมุนนับร้อยยกแก้วบรั่นดีขึ้นพร้อมโห่ร้องเพื่อเป็นเกียรติแก่ ดอน บัลโดซา คนใหม่ นั่นคงจะเป็นภาพที่ควรจะเกิดขึ้นถ้าเป็นรุ่นปู่ทวดหรือปู่ของทิโมธี บัลโดซา ทายาทรุ่นที่ 4 ของตระกูลมาเฟียเก่าแก่ตระกูลหนึ่งของโลกขึ้นรับตำแหน่ง แต่ในยุคนี้หลายอย่างเปลี่ยนไปและที่สำคัญคนที่ขึ้นมาเป็นบิ๊กบอสกลับเป็นคนที่ทุกคนไม่เคยนึกถึง เขาอายุยังน้อยและตามลำดับสายเลือดเขาคือทายาทอันดับท้ายสุด

บ้านใหญ่หลังงามหลังนี้เหมือนจะถูกสาป ที่นี่เคยมีนายหญิงแต่ก็มีเพียงไม่นานบัลโดซารุ่นที่ 3 คือเพาโลได้ย้ายครอบครัวมาที่ไทยตามคำขอของภรรยาคนแรก เธอรักลูกชายอย่าง "ดาริโอ" เหนือสิ่งใด ในยุคของสามีเธอเป็นยุคที่หลายสิ่งหลายอย่างเริ่มเปลี่ยนไป แต่สิ่งหนึ่งที่คงอยู่ไม่เคยเปลี่ยนคือศัตรูอยากเอาชีวิตคนในตระกูลบัลโดซาชนิดแบบว่าขุดรากถอนโคน เงินทองมากมายและอำนาจที่เพาโลไม่สามารถสละได้ถึงอย่างนั้นเขาก็พยายามจะทำเพื่อคนที่เขารัก

การใช้ชีวิตแบบเดินทางไป ๆ มา ๆ ไม่ได้ทำให้ความรักของเขาที่มีต่อภรรยาน้อยลง แต่ความสุขมักอยู่ไม่นานภรรยาผู้เป็นที่รักเสียชีวิตจากโรคร้ายในอ้อมกอดเขา วันนั้นลูกชายคนเดียวอย่างดาริโอมีอายุเพียง 4 ขวบ ตอนนี้ครอบครัวสายตรงเหลือเพียง 2 คนพ่อลูก ดาริโอเติบโตมากับบรรดาพี่เลี้ยงและการ์ด แล้ววันหนึ่งเพาโลคนพ่อก็อุ้มเด็กทารกชายเข้ามาที่คฤหาสน์สีเทา ประกาศกับบรรดาคนรับใช้และพี่เลี้ยงของดาริโอว่านี่คือน้องชายของเขา ทายาทรุ่น 4 อันดับที่ 2 "ร็อกโค บัลโดซา" แต่ไร้เงาแม่ผู้ให้กำเนิด

9 ปีต่อมาภาพเดิมเกิดขึ้นอีกครั้งนี้เป็นทารกชายชื่อว่า "ทิโมธี บัลโดซา หรือ ทิมมี่" เช่นเดิมคือไร้เงาแม่ผู้ให้กำเนิด พี่เลี้ยงคนเก่าก็อายุมากขึ้นแต่ยังคงช่วยกันดูแลเลี้ยงดูนายน้อยคนเล็กด้วยความรักใคร่เอ็นดู เด็กชายทั้ง 3 เติบโตมาอย่างดีแต่ไม่ได้ห่างไกลจากคนว่าทายาทมาเฟียเลยสักวัน พวกเขาเติบโตตามรอยเท้าของคนพ่อ รูปลักษณ์ของการเกิดมาบนกองเงินกองทอง หน้าตาที่หล่อเหลาสะอาดตา สร้างความชื่นชมไปทุกที่ที่ทั้ง 3 คนไป ใครเลยจะรู้ว่าพวกเราต้องใช้ชีวิตด้านมืดแบบที่ใครหลายคนไม่กล้าคิด

พี่ใหญ่อย่างดาริโอเป็นสายเลือดอิตาลี 100 เปอร์เซ็นต์ พี่รองร็อกโคเป็นลูกครึ่งอังกฤษ ส่วนน้องเล็กทิมมี่เป็นครึ่งไทยแต่นั่นไม่ใช่ปัญหาทั้ง 3 รักใคร่กันดี โดยเฉพาะน้องเล็กอย่างทิมมี่ที่พี่ชายมักจะให้ท้ายจนเพาโลคนพ่อออกปากตำหนิบ่อย ๆ ทิมมี่เป็นคนนิ่งเงียบนิสัยคล้ายปู่ทวดมากกว่าที่สุด แต่แล้วเมื่อ 3 เดือนก่อนในคืนวันคริสต์มาสอีฟ นายใหญ่ทั้ง 3 ของตระกูลบัลโดซาถูกรอบยิงที่จตุรัสพลาซ่า เดอเอสปานา เซบีย่า สเปน ข่าวที่ถูกส่งมาให้ทิมมี่รู้มันทำให้เขานั่งนิ่งไปหลายชั่วโมง ต่อให้ไร้หัวใจแค่ไหนแต่เขาก็รักและเทิดทูนพี่กับพ่อมาก ความรู้สึกมันยากเกินจะแสดงออกมาให้คนรับใช้ในบ้านได้เห็น เขาถูกสอนให้เก็บความรู้สึกไว้ภายในห้ามให้ใครได้เห็นถึงความอ่อนแอ

ณ วันนั้นเขาไม่สามารถเดินทางไปหาพ่อกับพี่ชายได้ คฤหาสน์สีเทาถูกปิดคนในองค์กรมือดีทั้งหมดถูกส่งมาอารักขานายน้อยคนน้องทันที ถ้าเรื่องถึงที่สุดตระกูลบัลโดซาจะต้องมีผู้สืบทอด เพราะฉะนั้นจะให้คนที่เหลืออยู่เป็นอันตรายไม่ได้ เรื่องที่เกิดขึ้นคนที่ไปจัดการแทนคือคนสนิทของทิมมี่ การ์ดผู้ภักดีทั้ง 4 ผู้ที่ถูกฝึกมาให้เติบโตและดูแลผู้เป็นนายยิ่งกว่าชีวิตตัวเอง ใช้เวลาเกือบครึ่งเดือนกว่าที่ทิมมี่จะเดินทางไปฝังศพพี่ชายทั้ง 2 ดาริโอและร็อกโค การ์ดที่รอดชีวิตมาเล่าว่าทั้งคู่ปกป้องเพาโลคนพ่อจนวินาทีสุดท้าย

สุสานประจำตระกูลยังถูกดูแลอย่างดีแต่ไม่ควรที่จะฝังใครในตอนนี้ ทิมมี่ยืนนิ่งท่ามกลางสายฝนน้ำตาที่เขามิอาจเก็บซ่อนไหลออกมามากมาย คีย์ 1 ใน 4 คนสนิทยืนถือร่มสีดำคันใหญ่พยายามบดบังไม่ให้ใครได้เห็นความอ่อนแอของผู้เป็นนายในยามนี้ เชน แบล็ก และนีโร ยืนหันหลังล้อมนายน้อยของเขาไว้เช่นกัน งานศพที่ไร้ผู้มาแสดงบทเศร้าโศก ทิิมมี่ไม่ประสงค์จะเจอใครครอบครัวเขามีกันเท่านี้ จะเชิญใครมาทำไมในเมื่อคนเหล่านั้นก็อยากให้พี่กับพ่อเขานอนในโลงเหมือนกัน และในอนาคตก็คงจะเป็นเขาด้วย

"ผมต้องการย้ายพ่อไปที่ไทย"

"เรื่องนั้นไม่มีปัญหาเพียงแต่หมอบอกไม่ได้ว่าท่านจะสามารถกลับมาเดินได้เมื่อไหร่อยากให้คุณเข้าใจ"

"ครับ"

"ถ้าเครื่องบินพร้อมก็แจ้งหมอได้เลย"

ทิมมี่ต้องใช้ชีวิตเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นข่าวการเสียชีวิตของพี่ชายสร้างความลำบากไม่น้อย แต่ไม่มีใครรู้ว่าพ่อของเขาบาดเจ็บสาหัส ข่าวถูกปล่อยไปว่าเพาโลคนพ่อบาดเจ็บเล็กน้อยและกลับมาไทยนานแล้ว งานทั้งหมดที่พี่ชายและพ่อเคยทำตอนนี้เป็นเขาที่ต้องเข้ามาจัดการ เขาเป็นคนที่เคยบอกกับทุกคนว่าเขาจะไม่สานต่องานเหล่านี้ เขาขอไปทำตามฝันเปิดบริษัทเกี่ยวกับเครื่องจักรกลขนาดใหญ่ แต่แล้ววันนี้เขากลับต้องมานั่งอยู่กับกองเอกสารท่วมหัว

"พ่อล่ะ"

"นายท่านเข้านอนแล้วค่ะ"

"อืม"

"คุณทิมต้องการอะไรอีกไหมคะ"

"ไปนอนเถอะ"

สาวใช้ก้มหัวก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานไป ส่วนทิมมี่เขาเพิ่งเข้ารับตำแหน่งต่อจากพ่องานฉลองเพิ่งเสร็จสิ้น หลายคนยังคงดื่มอยู่ด้านล่างที่สนาม ส่วนเขาแค่อยากขึ้นมาพักให้หายเหนื่อย เขาไม่ได้นอนเต็มอิ่มมาหลายเดือนนับตั้งแต่วันที่พี่ชายทั้ง 2 ได้จากเขาไป

"นายควรนอนได้แล้วนะครับใกล้จะสอบแล้ว"

"กูเป็นเด็กมหาลัยจริง ๆ ใช่ไหมว่ะคีย์"

"ปี 4 เทอม 2 ครับนาย"

"..."

ทิมมี่ที่เพิ่งจะอายุย่างเข้า 21 ปีนั่งพิงเก้าอี้หนังตัวใหญ่ ใช่เขายังเป็นแค่นักศึกษามหาลัยปีสุดท้ายของคณะวิศวะสาขาแมคคาทรอนิกส์ที่เก่งที่สุดในคณะด้วย เขารู้สึกเหนื่อยแต่ก็ยังไหวไอ้แค่เรื่องสอบมันไม่ได้หนักหนา พ่อเขาไม่ได้มอบแค่ความหล่อมาให้แต่ยังแถมสมองที่เรียกว่าอัจฉริยะมาให้ด้วย ส่วนที่เขาเลือกไม่ไปเรียนต่อมหาลัยที่ต่างประเทศเหมือนพี่ชายเพราะเขามีเหตุผลบางอย่าง และมันก็ใกล้จะสำเร็จแล้วถ้าไม่เกิดเรื่องซะก่อน