DINALA ni Darwin si Esmeralda sa hapagkainan, at inalalayan niya ito upang makaupo. Walang kibo ang dalaga habang nakatitig ito sa lamesa, subalit wala sa pagkain ang ang atensyon niya.
“Love, kumain ka muna,” alok ni Darwin.
Tapos na niyang nilagyan ng pagkain ang plato ni Esmeralda.
“Salamat, Love.” Sabay tingin niya ng seryoso sa binata.
“Ano ba ang iniisip mo?” mahinahon na tanong ni, Darwin.
“Itong bata sa sinapupunan ko, hindi pa kasi ako handa na maging ina. Hindi ko alam kung ano ang kinabukasan niya. Hindi ko alam kung paano ko sasabihin ang katotohanan.” Muling pumatak ang luha ni Esmeralda.
“Love, napag-usapan na natin ‘yan. Ako ang magiging ama niya. Bibigyan natin siya ng magandang buhay, at masayang pamilya. Pangako ‘yan.” Sabay halik ni Darwin sa mga kamay ni Esme
