ตอนที่ 5
1216 Words
“อาตี้ขา น้องอิ๊งอยากไปหาคุณแม่ได้ไหมคะ”
ตีรณาจึงนึกได้ว่าตนเองตอนนี้กำลังช่วยดูแลเด็กหญิงแทนผู้เป็นแม่ของแกอยู่ เธอเลยหมุนตัวไปหาน้องอิ๊ง จากนั้นย่อตัวลงจนอยู่ในระดับเดียวกับเด็กหญิงแล้วจึงบอกน้องอิ๊งว่า
“คุณแม่ทำงานอยู่นะคะ อยู่กับอาตี้อาป้องก่อนดีไหมคะ”
ตีรณาใช้แขนข้างหนึ่งประคองช่อดอกไม้ไว้ ส่วนมืออีกข้างวางบนบ่าเล็กๆ ของน้องอิ๊ง ซึ่งคงเห็นเธอเอาแต่คุยกับปกป้องถึงได้อยากกลับไปหาแม่ตัวเอง อีกอย่างน้องอิ๊งกับปกป้องที่ผ่านมาก็ไม่เคยเจอกันด้วย จะว่าไปก็ตลกดี เพราะปกป้องมาหาเธอทีไร ทั้งแม่ทั้งลูกคู่นั้นมักมีเหตุไม่อยู่เจอทุกที ทั้งๆ ที่ตอนก่อนจะคบกัน อุรัสยายังเคยต้องนั่งรับฟังเวลาเธอปรึกษาเรื่องปัญหาหัวใจอยู่เลย แต่หลังจากนั้นก็คือคลาดกันมาตลอด คนหนึ่งแวะมาอีกคนก็มักไม่อยู่ อีกอย่างอาจจะเป็นเพราะชายหนุ่มแวะมาในวันที่อุรัสยาหยุด หรือไม่ก็วันที่เธอหยุดจึงชอบไปที่บ้านมากกว่าก็เป็นได้
อย่างนั้นก็ดีเลย เธอจะได้แนะนำให้ปกป้องได้รู้จักกับอุรัสยา หลังจากที่พวกเขาคลาดกันมาเป็นปี
ปกป้องซึ่งได้ยินชื่อตัวเองก็ชะโงกหน้าไปมองเด็กหญิงตัวน้อยคนนั้น เขาเห็นน้องอิ๊งเงยหน้ามองเขาด้วยสายตาสงสัยระแวดระวัง และพอเธอเห็นว่าเขามองมา น้องอิ๊งก็รีบเข้าไปกอดคอตีรณาทันที แต่ดวงตากลมโตดำจัดคู่นั้นก็ยังจ้องมองเขาไม่หลบสายตา ท่าทางกล้าๆ กลัวๆ นั้นทำให้ปกป้องถึงกับคันยุบยิบในหัวใจ โดยส่วนตัวเขาเป็นคนรักเด็กอยู่แล้ว พอเจอหน้าน้องอิ๊งก็รู้สึกถูกชะตาด้วยทันที
แต่เพราะรู้ว่าตัวเองยังเป็นคนแปลกหน้าสำหรับเด็กหญิงอยู่ ชายหนุ่มจึงย่อตัวลงจนความสูงของเขาไล่เลี่ยกับสองสาว จากนั้นจึงยิ้มให้ตีรณาแล้วสัพยอกหญิงสาว
“คุณตี้ไปขโมยลูกใครมาเหรอครับเนี่ย น่ารักมากเลย”
ปกป้องได้แต่พยายามห้ามมือตัวเองไม่ให้ไปเขี่ยพวงแก้มขาวนุ่มนิ่มของเด็กหญิง แก้มขาวๆ นั่นดูนุ่มจนเขาแทบจะห้ามตัวเองไม่อยู่แล้ว
ลูกสาวใครกัน น่ารักมากจริงๆ
ชายหนุ่มอดปรายตามองแฟนสาวของเขาไม่ได้ จากนั้นปกป้องก็ยิ้มกว้างออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
ถ้า...ถ้าเขามีลูกกับตีรณา ลูกของเขากับเธอจะต้องน่ารักไม่แพ้น้องอิ๊งแน่ๆ เขามั่นใจเลย!
แฟนสาวของเขาเบิกตากว้าง ท่าทางตกใจนั้นดูน่ารักไม่แพ้เด็กหญิงตัวเล็กเจ้าของพวงแก้มยุ้ยๆ น่ารักที่อยู่ในอ้อมกอดเธอ หญิงสาวค้อนใส่เขาแล้ว
“คุณป้องน่ะ ใส่ความตี้ นี่เป็นลูกของพี่ผู้จัดการร้านน่ะค่ะ” ตีรณาอธิบาย “แม่น้องอิ๊งกำลังเช็กสต็อกของใครครัว ตี้เลยอาสาเฝ้าน้องให้ น้องอิ๊งสวัสดีอาป้องสิคะลูก” ตอนท้ายตีรณาหันมาทางเด็กหญิง แล้วจึงบอกกับน้องอิ๊งพร้อมกับชี้มือไปทางปกป้องซึ่งยิ้มอย่างอ่อนโยนอยู่
“คุณอาป้อง สวัสดีค่ะ”
น้องอิ๊งที่คงเห็นแล้วว่าปกป้องไม่ได้ดูน่ากลัวอะไร จึงยอมยกมือเล็กๆ คู่นั้นไหว้ชายหนุ่ม และส่งยิ้มหวานๆ ให้กับเขาในที่สุด
หัวใจปกป้องแทบละลายแล้วกับรอยยิ้มน่ารักที่เห็นฟันกระต่ายซี่เล็กๆ นั่น
“สวัสดีครับน้องอิ๊ง หนูเรียนชั้นไหนแล้วครับ”
ปกป้องถามเด็กหญิงด้วยน้ำเสียงอบอุ่นอ่อนโยน พยายามชวนคุย ซึ่งก็ได้ผล เพราะน้องอิ๊งดูจะไว้วางใจเขามากขึ้น แม้จะยังมองหน้าตีรณาเหมือนจะถามว่าตอบเขาได้ไหมก็ตาม
พอตีรณาพยักหน้า น้องอิ๊งจึงตอบเขา
“น้องอิ๊งจะเข้าอนุบาลหนึ่งแล้วค่ะ น้องอิ๊งไปโรงเรียนมีเพื่อนๆ เยอะแยะเลยนะคะ”
“ดีจังเลยครับ”
พอได้พูดแล้วน้องอิ๊งก็พูดยืดยาว ดูท่าทางเป็นเด็กช่างพูดช่างคุย ซึ่งใบหน้าเล็กๆ นั้นทำให้ปกป้องรู้สึกสะดุดใจอย่างบอกไม่ถูก เขายังคงพูดคุยกับเด็กหญิงยืดยาวจนกระทั่งตีรณาได้แต่มองเขาตาโตอย่างอึ้งๆ กระทั่งได้จังหวะที่น้องอิ๊งเงียบไป และวิ่งกลับไปเอาตุ๊กตาตัวโปรดมาอวดเขา ตีรณาจึงหันมาถามเขาว่า
“คุณป้องชอบเด็กเหรอคะ”
“ครับ” ปกป้องพยักหน้ายิ้มๆ “ผมค่อนข้างรักเด็กเลย ที่บ้านมีหลานชายคนหนึ่ง โอ๊ย สปอยหลานกันสุดฤทธิ์เลยครับ นี่พอเห็นคุณตี้อยู่กับน้องอิ๊งแล้วผมก็อดคิดถึงตอนที่คุณตี้อยู่กับลูกของเราไม่ได้”
ตอนท้ายเขาอดหยอดแฟนสาวตัวเองไม่ได้ เขากะพริบตาปริบๆ มองเธออย่างออดอ้อน และนั่นทำให้ตีรณาเขินจนหน้าร้อนไปหมด
“คุณป้องน่ะ! คิดอะไรไปไกลจังเลยค่ะ”
เธอเพิ่งคบกับเขาหนึ่งปีเอง เพิ่งครบหนึ่งปีวันนี้เลยด้วยซ้ำ!
อีกอย่างปกป้องไม่เคยพูดเรื่องลูกมาก่อน จู่ๆ โพล่งขึ้นมาแบบนี้เกิดเธอหัวใจวายไปจะทำยังไง!
“ก็ถ้าคุณตี้ให้โอกาสผม...”
ปกป้องเห็นแฟนสาวเขินก็ยิ่งได้ใจ เลยคิดจะรุกต่อ แต่กลับได้ยินเสียงเล็กๆ ของน้องอิ๊งตะโกนขัดขึ้นมาเสียก่อน
“คุณแม่!”
เด็กหญิงที่ตอนแรกจะเดินมาทางตีรณาก็เปลี่ยนเป้าหมายไปหาผู้เป็นแม่ที่เดินออกมาจากหลังร้านเสียก่อน แล้ววิ่งไปหาผู้เป็นแม่อย่างรวดเร็ว จนอุรัสยาต้องรีบยื่นมือออกไปหาลูกสาว ก่อนจะเอ่ยถามคนตัวเล็กด้วยท่าทางเอ็นดู
“น้องอิ๊ง กวนอะไรคุณอาตี้หรือเปล่าคะลูก”
“หนูไม่กวนเลยค่ะ”
น้องอิ๊งส่ายหน้าปฏิเสธยิกๆ และอุรัสยาก็มัวแต่สนใจลูกสาวตัวเองจนไม่ได้สังเกตว่ามีคนอื่นอยู่กับตีรณาด้วย กระทั่งจู่ๆ ได้ยินคนเรียกชื่อเธอด้วยน้ำเสียงเหมือนไม่แน่ใจอะไรสักอย่าง
“คุณอุ้ม...”
อุรัสยาเงยหน้ามองตามเสียงเรียก และเมื่อเห็นว่าใครเป็นคนเรียกเธอหญิงสาวก็ถึงกับตัวแข็งทื่อ ได้แต่กอดลูกสาวในอ้อมกอดแน่นโดยไม่รู้ตัว
“คุณป้อง...”
ใบหน้าของอุรัสยาถึงกับผิดสี เมื่อไม่คิดว่าจะเจอคนรู้จักที่นี่
และเจอใครไม่ว่า...กลับเจอเพื่อนสนิทของพยัคฆ์!
ชั่วเวลานั้นหญิงสาวทำอะไรไม่ถูก เธอติดอะไรไม่ออกนอกจากกอดน้องอิ๊งแน่นราวกับจะปกป้องไม่ให้อีกฝ่ายเห็นลูกสาวของเธอชัดๆ เธอกลัวว่าชายหนุ่มอาจจะเอาเรื่องนี้ไปบอกกับพยัคฆ์ หรือร้ายกว่านั้นถ้าพยัคฆ์รู้และคิดจะเอาลูกไปจากเธอ
- Writer
