ไม่กลับบ้านขาดการติดต่อ นี่เขา...และเบลจำต้องสลัดเขาออกไปและหลับตานับลูกแกะตัวที่หนึ่ง ตัวที่สอง และเธอก็หลับไป
“เธอเป็นอะไรไป” เพื่อนในห้องเรียนสะกิดเมื่อเบลเอาแต่นั่งมองไปทางหน้าต่าง เบลหันกลับมามองเพื่อนและส่ายหน้า
“ฉันต้องกลับแล้ว” เบลบอกเพื่อนเมื่อถึงเวลาเลิกเรียน เบลไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าทำไมเธอจะต้องรีบกลับไปอยู่คนเดียวในห้องนั้นด้วย แต่เธอก็ต้องกลับด้วยคาถาสี่หมื่นสี่หมื่นและสี่หมื่น
ในห้องว่างเปล่า เบลทำอะไรง่ายๆกิน เมื่อท้องอิ่มเธอก็ยิ้มเพราะเสบียงในตู้เย็นใกล้หมดแล้ว เบลจึงออกจากคอนโดไปซุปเปอร์มาร์เก็ต เมื่อกลับมาห้องก็ว่างเปล่าอีกแล้ว
กรี๊ดดดด เบลกรีดร้องออกมาในที่สุด “เบลใจเย็นๆเบล เธอต้องใจเย็น ใช้ชีวิตของเธอไป” เบลตะโกนเสียงดังกว่าทุกครั้ง เพราะที่นี่ไม่มีใครนอกจากตัวเธอเอง เมื่อสติเธอกลับมาเบลก็จัดของสดเข้าตู้เย็น
และในคืนนี้เบลตั้งใจจะนอนเร็ว ซู่ซู่ซู่ สายน้ำไหลมาตามฝัก
