เบลไม่ได้หงุดหงิดเธอใช้ชีวิตของเธอเป็นปกติ ตื่นเช้าไปเรียน เรียนเสร็จกลับคอนโดทำการบ้านและออกแบบงาน เสียงโทรศัพท์ของเธอดังอีกแล้ว ของที่เธอสั่งออนไลน์ก็มาถึงแล้ว ความสุขของเธอไม่ควรฝากไว้กับผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้น
อื้ม เบลขนผ้าที่สั่งมาจัดเรียง เธอรู้แล้วว่าอะไรคือสิ่งที่เธอต้องการ เบลมองคอลเลคชั่นชุดแต่งงานสำหรับเจ้าสาวและเพื่อนเจ้าสาว ชุดแต่งงานชุดแรกที่เธอออกแบบเธอจะตัดเย็บเองทุกฝีเข็ม ทุกลายปัก
ยิ้มไว้ มีความสุขไว้ เพราะผู้ชายไม่ใช่ความหวังสูงสุดของเธอ ผู้หญิงอยู่ได้ถ้าไม่มีผู้ชาย แต่ผู้ชายขาดผู้หญิงไม่ได้ คติประจำใจของเบลในขณะที่เธออายุสิบแปดย่างสิบเก้า
“ขอบคุณมากนะคะกลางที่อยู่เป็นเพื่อนช่อ” จุ๊บ กลางจูบแผ่วเบาที่หลังมือเนียนนุ่มของช่อผกา
ช่อผกายิ้มอย่างมีความสุข เพราะเธอต้องท่องไว้ตลอดเวลาว่าเธอนี่แหละตัวจริง “นายกลางย้ายเข้าคอนโดที่ซื้อต่อจากพี่แล้ว” ช่อผการอให้กลางชวนเธอไปที่นั
