หมับ! เบลถูกโอบจากด้านหลังเขาสวมกอดเธอและหอมแก้มเธอ “หลายวันนี้ฉันคงคิดถึงเบลมากแน่ๆ” และเขามีบางอย่าง คุณกลางกำลังสวมสร้อยเส้นหนึ่งให้เธอ เบลหันไปมองเงาสะท้อน มันคือสร้อยทองคำขาวพร้อมจี้ที่เป็นรูปหัวใจ
“คุณกลางดีกับเบลจังเลยค่ะ” เบลสัมผัสจี้และเอ่ยออกมา ด้วยความซาบซึ้งใจ และแน่นอนว่ามูลค่าหลายหมื่นบาทแน่ๆ
“แค่น่ารักกับฉันแบบนี้ไปนานๆ”
“แต่ไม่ต้องตลอดไปใช่มั้ยคะ”
“ใช่ เมื่อเวลานั้นมาถึงฉันจะไม่ลืมเธอ” เบลไม่ได้ตอบกลับอะไรกับคำมั่นของผู้ชายแบบเขา เธอรู้สถานะตัวเองดี แค่นั้นก็มากพอ
เมื่อคุณกลางบอกว่าจะออกไปข้างนอกเบลก็กลับมาทำหน้าที่งานของตนต่อไป เบลจัดการกับเสื้อผ้าเข้ากระเป๋าใหญ่อีกหนึ่งใบอย่างเรียบร้อย
อื้ม เบลไม่รู้ตัวเลยว่าคุณแป้งได้เข้ามาในห้องของคุณกลาง เธอคงเห็นว่าคุณกลางออกไปข้างนอก “ใช้ได้...เข้าใจแล้วว่าทำไมคุณกลางถึงต้องการเบลนักเบลหนา” คุณแป้งมองไปรอบๆห้องและยิ้ม “ใกล้เสร
