ใจร้ายให้ตายก็รัก

บทนำ

ทันทีที่เท้าของสาวสวย ย่างเข้ามาในร้านอาหารอิตาเลียนสุดหรู สายตาของคนในร้านไม่ว่าทั้งหญิงหรือชาย ต่างก็จ้องตะลึงในความงดงามของเธอ บางคนก็คุ้นหน้าคุ้นตา เพราะเคยเห็นหน้าเธอผ่านช่องสีแดง สีดำในอินเตอร์เน็ตมาบ้าง ต่างก็ชื่นชมในความงามของเธอ

ใบหน้าเรียวสวยผ่านการแต่งแต้มมาอย่างดี แต่งมาในโทนเมกอัพโนเมคอัพ ที่สาวๆรู้ดีว่ามันแต่งยากแค่ไหน ใบหน้ากลาสกิน แทบไม่มีสิวฝ้าและรูขุมขน หน้าแบบนี้ใช้สกินแคร์ตัวไหนก็ไม่มีวันช่วยหรอกนอกจากพึ่งฝีมือของคลีนิกความงามเท่านั้น ดวงตาโต ดำขลับ จมูกโด่งได้รูปสวย และริมฝีปากอวบอิ่มที่อยากเข้าไปถามนัก ว่าใช้ลิปสติกสีอะไรถึงสวยเหลือเกิน

ร่างระหงก้มลงมองดูนาฬิกาก่อนที่จะขมวดคิ้วเบาๆ เธอสายแล้ว แต่โต๊ะตรงที่จองไว้ กลับไร้แม้แต่เงาของคนที่เธอนัดเจอด้วยวันนี้

ไม่ใช่เธอนัดสิ พ่อแม่เธอกับพ่อแม่เขาต่างหากที่'นัดเรา'มาให้เจอกัน

แม้จะรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย แต่เมื่อนึกถึงภาพพี่นนท์ในวันวานก็ทำให้พริบพราวยอมที่จะนั่งรอผู้ชายคนนี้เป็นคนแรก

เธอเคยเจอกับธนนท์มาก่อนตั้งแต่ตอนเล็กๆและนั่นมันก็นานหลายปีแล้ว สิบห้าปีที่แล้วบ้านของเธอกับของเขารั้วติดกัน เรียกว่าโตมาด้วยกัน เป็นเพื่อนบ้านกันสมัยเด็กๆ

ความทรงจำที่เธอปั่นจักรยานล้มและมีเขาเป็นเหมือนฮีโร่ที่รีบเข้ามาช่วยอาสาให้เธอให้เธอขี่คอ ปลอบโยน พร้อมกับพาเธอไปทำแผลอย่างอ่อนโยน ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา พริบพราวก็ตั้งปณิธานในใจว่าผู้ชายคนนี้แหละ คือสามีในอนาคตของเธอ

แต่กาลเวลาทำให้ทั้งสองคนแยกจากกันเพราะพริบพราวย้ายบ้านเข้ามาอยู่ในกรุงเทพกับพ่อและแม่ แต่น่าแปลกที่พริบพราวไม่เคยลืมภาพพี่ชายที่ใจดีและอ่อนโยนคนนั้นได้เลย

วันนี้คืนดี คุณป้าดวงใจและคุณลุงธนพมาที่บ้าน บอกว่าต้องการที่จะมาติดต่อทาบทามเธอให้กับนายแพทย์ธนนท์ ใช่ พี่นนท์คนเท่ห์และอ่อนโยนคนนั้น โตขึ้นเป็นศัลยแพทย์โรคหัวใจมือดี อันดับหนึ่งของโรงพยาบาลขนาดใหญ่ประจำภูมิภาค นั่นทำให้พริบพราวยิ่งกรี๊ดพี่นนท์หนักมากไปอีก เธอจึงตอบตกลงที่จะมาทำความรู้จักและออกเดตกับพี่นนท์ตามคำยุยงส่งเสริมของพ่อแม่ที่กลุ้มใจกับลูกสาวคนสวย หลังจากเรียนจบ พริบพราวไม่ยอมสมัครงานบริษัท

เธอให้เหตุผลว่าเธออยากเป็นอินฟูเอนเซอร์มากกว่า แม้เส้นทางจะไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ แต่หน้าตา ผิวพรรณ ความสวยของเธอก็สามารถทำให้เธอมีผู้ติดตามเกือบหนึ่งแสนคน และนั่นทำให้พริบพราวเริ่มมีชื่อเสียง มีสปอนเซอร์ ผู้ว่าจ้างติดต่อเข้ามาอย่างเนืองๆ แต่คนที่เป็นผู้สนับสนุนหลักในการใช้ชีวิตก็ยังเป็นพ่อและแม่ของเธอนั่นแหละ เดือนนึงมีงานรีวิวสามงาน เรทค่าตัวเธอก็ไม่สามารถเรียกแพงได้ รอหน่อยเถอะ ให้เธอดังกว่านี้ก่อนนะ เธอจะอัพค่าตัวให้เท่าดาราดังๆเลย

พริบพราวสั่งน้ำเปล่ามาดื่มก่อน ช่วงนี้เธอควบคุมอาหารอย่างเคร่งครัด จะปล่อยเนื้อปล่อยตัวไม่ได้ น้ำตาล น้ำอัดลม เป็นสิ่งที่เธอขยาดมากที่สุดในชีวิต แม้แต่น้ำผลไม้คนตัวเล็กก็ไม่ดื่ม น้ำส้มน้ำนางเอก อย่างหวังว่าจะได้เข้าร่างกายเธอ

ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก...

5 นาทีผ่านไป

10นาทีผ่านไป

30นาทีผ่านไป

และ 1 ชั่วโมงผ่านไป....

คนตัวเล็กทนไม่ไหว ตัดสินใจจะกดโทรศัพท์หาคุณป้าดวงใจ ว่าลูกชายตัวดีของคุณป้านะยังไม่มา เธอเองก็ไม่สามารถที่จะทนได้รอได้แล้วเหมือนกัน เธอกินน้ำจนท้องจะแตกแล้ว และที่สำคัญ เธออายคน!!!

ขณะที่กำลังทักแชทหาคนเป็นแม่เพื่อขอเบอร์ป้าดวงใจ พริบพราวก็ต้องเงยหน้าขึ้นมาเมื่อเห็นรองเท้าหนังที่ขัดมันไว้อย่างดีของใคนบางคนที่มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเธอ

คนตัวเล็กค่อยๆเงยหน้ามอง ทันทีที่สบตากับเขา หญิงสาวก็ต้องอ้าปากค้าง เพราะผู้ชายหน้าตาดี หล่อกระชากจิตวิญญาณ ผิวขาว สูง จมูกโด่ง และที่สำคัญ ใส่แว่นเหมือนหนุ่มเนิร์ด แต่เป็นฮอตเนิร์ด

เขาหล่อ สะอาด เหมือนอาบน้ำวันละสิบรอบ แต่แววตาเย็นชาที่แผ่รังสีออกมา มันทำให้พริบพราวไม่แน่ใจว่า เขาจะใช่พี่ธนนท์พี่ชายผู้ที่อ่อนโยน รักแรกและรักเดียวของเธอใช่รึเปล่า

"พี่นนท์รึเปล่าค่ะ"

เสียงของร่างงามถามออกไปอย่างไม่แน่ใจและก็ต้องโล่งใจเมื่อชายหนุ่มพยักหน้า พริบพราวยกมือไหว้เขา เพราะอีกฝ่ายแก่กว่าทั้งวัยวุฒิและคุณวุฒิ

"ขอโทษที่ผมมาสาย พอดีติดเคสผ่าตัดด่วน"

"อ๋อค่ะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ นานแค่ไหนพราวก็รอได้ถ้าพี่นนท์จะหล่อขนาดนี้"

คำตัวเล็กหยอกเล่นอย่างอารมณ์ดี แต่แทนที่คนตรงหน้าจะเล่นด้วยกับเธอ เขาเพียงส่งสายตาคมกริบกลับมา นั่นทำให้ใบหน้าสวยที่ยกยิ้มจริตเอิ๊กอ๊ากก็หุบยิ้มไปในทันที

บ้าเอ้ย!!! นี้ถ้าไม่ใช่รักแรกในวัยเด็ก อยากจะตะโกนบอกคุณพรี่แกเหลือเกินว่า จะเก็กไปไหนค่ะ เห้อ.... อยากจะพูดดังๆ แต่ก็พยายามข่มเสียงในหัวไว้ อย่าหลุดออกมาเชียวนะ ขอร้อง ห้ามแพ้เสียงในหัวเด็ดขาด

"ผมมาวันนี้ เพื่อจะบอกคุณว่า ผมมีคนที่ชอบอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นอะไรที่พ่อกับแม่ผมกำลังร่วมมือทำอยู่กับคุณ ก็ขอให้หยุดซะ อย่าหาว่าผมไม่เตือน"