โซ่รักคืนใจ

เจ็บปวดไม่แพ้กัน...2

ส่วนแพรวาก็เข้าไปอาบน้ำแล้วก็แอบร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บป่วย ทุกครั้งที่เธอไม่สบายจะมีธีร์อยู่ข้างๆ เสมอ แต่ตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว เขาและเธอไม่มีวันได้พบกันอีกแล้ว ยิ่งร่างกายอ่อนแอ ใจเจ้ากรรมทำไมมันยิ่งทรมานมากเหลือเกิน ทรมานเสียจนไม่อาจจะสั่งน้ำตาไม่ให้ไหลออกมาได้

กว่าที่จะไปถึงโรงพยาบาลก็เกือบจะเก้าโมงแล้ว แพรวาถูกพาตัวเข้าพบแพทย์ ก่อนที่แพทย์จะส่งเข้าไปตรวจร่างกายอย่างละเอียดตามความต้องการของข้าวฟ่าง ที่เจ้าจี้เจ้าการอยู่ข้างๆ แพรวา และแล้วเมื่อผลออกมาก็เล่นเอาสองเพื่อนซี้ถึงกับไปไม่เป็นเลยทีเดียว เธอไม่รู้จะเดินต่อยังไง ทำไมชีวิตมันถึงได้โหดร้ายกับเธอนัก ทุกอย่างเหมือนว่าจะคลี่คลาย แต่ทว่าตอนนี้มันกลายเป็นยุ่งเหยิงมากขึ้นกว่าที่ใครจะคาดคิดได้

“จะเอายังไงต่อไปล่ะทีนี้ บอกพี่ธีร์ดีมั้ย” เมื่อเห็นว่าเพื่อนนิ่งไปนาน ข้าวฟ่างก็เอ่ยถามออกมา

“ไม่!! ไม่ต้องบอกเขา” แพรวาเอ่ยออกมาอย่างตัดสินใจ

“จะไม่บอกได้ยังไงล่ะแพร ตอนนี้แพรกำลังท้องลูกของพี่ธีร์อยู่นะ เขาเป็นพ่อของลูก เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะรู้เลยเหรอ” ข้าวฟ่างเอ่ยออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเอง เพื่อนของเธอกำลังคิดอะไรอยู่ ทำไมถึงตัดสินใจที่จะไม่บอกพ่อของลูกว่าตนเองตั้งท้อง เพราะการเป็นซิงเกิ้ลมัมมันไม่ใช่เรื่องง่าย แต่มันเป็นเรื่องใหญ่มาก

“อย่าไปยุ่งกับเขาเลย ลูกคนเดียวเราเลี้ยงได้” จะให้คิดอีกกี่ครั้งแพรวาก็คิดเหมือนเดิม เธอไม่ต้องการเขา เธออยากให้ทุกอย่างมันจบลงตรงนี้

“แล้วแพรไม่คิดบ้างเหรอว่าลูกต้องการพ่อ” ข้าวฟ่างยังพยายามโน้มน้าวจิตใจเพื่อนสาวของเธอต่อ แม้ว่ามันจะยากเท่าใดก็ตาม แต่อย่างน้อยเธอก็ยังได้ลองทำ ขอให้เพื่อนของเธอเปลี่ยนใจเพื่อลูกด้วยเถอะ

“ลูกจะไม่มีทางต้องการพ่อ เราจะเป็นทุกอย่างให้ลูก เราขอร้องล่ะนะ ฟ่างอย่าบอกพี่ธีร์เลย” แพรวาวิงวอนเพื่อนสาว เธอไม่ต้องการให้เขารู้เรื่องที่เธอตั้งครรภ์ เพราะด้วยลักษณะนิสัยของเขาแล้ว เขาจะไม่ยอมปล่อยมือจากเธอแน่ๆ แล้วเรื่องมันก็จะไม่จบเสียที เธอเหนื่อยกับเรื่องเขาและเธอมามากแล้ว ถึงเวลาที่มันต้องจบมันก็ต้องจบ เธอจะเป็นทั้งพ่อและแม่ให้ลูกเอง ลูกที่กำลังจะเกิดมาจะต้องไม่รู้สึกขาดอะไร

“ทำไมถึงได้ใจแข็งแบบนี้นะแพร ไม่มีเด็กคนไหนไม่ต้องการพ่อหรอกนะ เราอยากให้แพรคิดใหม่อีกทีนะ อย่าเพิ่งตัดสินใจอะไรตอนนี้” เมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิทไม่น่าจะเปลี่ยนใจ ข้าวฟ่างจึงคิดว่าค่อยกล่อมเพื่อนใหม่อีกครั้งแล้วกัน

“ลูกของแพรนี่แหล่ะที่จะมีความสุขโดยไม่ต้องมีพ่อ” แพรวายืนยันเช่นเดิม

“ค่อยว่ากันทีหลังแล้วกัน” ข้าวฟ่างพยายามไม่พูดถึงเรื่องที่แพรวาตัดสินใจไปแล้ว

“ไม่ล่ะ เราจะไปจากที่นี่ ถ้าขืนยังอยู่ต่อ มีหวังต้องได้เจอพี่ธีร์เข้าสักวัน เราไม่ต้องการให้วันนั้นมาถึง” แพรวาเอ่ยออกมาอย่างตัดสินใจ ถ้าอยู่ที่นี่เธอคงต้องรบกวนข้าวฟ่างอีกหลายเรื่อง เพราะฉะนั้นการไปให้พ้นจากที่นี่มันน่าจะดีกับทุกคน และก็จะได้ไม่มีโอกาสเจอหน้าธีร์อีก

“แล้วแพรจะไปไหน ท้องแบบนี้ มันอันตรายมากรู้มั้ย” ข้าวฟ่างเอ่ยออกมาเสียงดังด้วยความตกใจในความคิดของเพื่อน

“ไม่ต้องห่วงหรอกฟ่าง เราตัดสินใจแล้วว่าเราจะไปอยู่กับพี่เพชร รับรองพี่เพชรกับพี่ณีดูแลเราอย่างดีแน่นอน” แพรวาเลือกแล้วว่าเธอจะไปอยู่ที่ไร่ของพี่ชายกกับพี่สะใภ้เธอ เพราะเธอไม่อยากตอบคำถามเรื่องหย่ากับบิดามารดา และเธอก็กลัวว่าท่านจะบอกเรื่องนี้กับธีร์ แล้วทุกอย่างมันจะไม่จบอย่างที่เธอต้องการ

“ในเมื่อตัดสินใจแบบนี้ เราก็ได้แค่เคารพการตัดสินใจของแพร แต่แพรจำไว้นะ เมื่อไหร่ที่แพรลำบาก แพรมาหาเราได้เสมอ” ข้าวฟ่างกอดเพื่อนไว้ด้วยความเป็นห่วง แต่ก็ยังดีหน่อยที่แพรวาคิดจะไปหาพี่ชายของตน เพราะพี่เพชรนั้นรักแพรวายิ่งกว่าไข่ในหิน พี่เพชรคงไม่ปล่อยให้น้องได้รับอันตรายอย่างแน่นอน ส่วนเรื่องระหว่างธีร์และแพรวาก็คงต้องปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปตามโชคชะตา