“สัญญาครับ อีกไม่นานลุงเพชรของหนูเนี่ยแหล่ะจะทำให้พรที่หนูขอสำเร็จ” เพชรกล้าเอ่ยออกมาด้วยความมุ่งมั่น มันอาจจะทำให้น้องสาวโกรธเขาจริงๆ ก็ได้ แต่เขาก็จำเป็นต้องทำ และน้องสาวก็ต้องเข้าใจด้วยว่าตนเองไม่ควรจะตัดสินอนาคตของบุตรสาว เพียงเพราะเรื่องในอดีตระหว่างผู้ใหญ่ทั้งสองคน
หลังจากที่รับปากหลานสาวแล้วเพชรกล้าก็ตัดสินใจอยู่พักใหญ่ ก่อนที่เขาจะติดต่ออดีตน้องเขยไป ซึ่งเลขาของอดีตน้องเขยเป็นคนรับเรื่อง เขาก็เลยให้เบอร์ติดต่อไว้ และก็รอการติดต่อกลับมาของอดีตน้องเขย เขาไม่รู้ว่าตอนนี้อดีตน้องเขยเปนยังไง มีครอบครัวใหม่หรือยัง เพราะเขาไม่ได้ติดตามข่าวคราวของอดีตน้องเขย แต่เพราะหลานสาวที่น่าสงสารของเขา ทำให้เขาต้องติดต่ออดีตน้องเขยอีกครั้ง อย่างน้อยครั้งหนึ่งในชีวิต พะแพงควรจะได้รู้จักพ่อของตน นี่คือสิ่งที่เพชรกล้าตัดสินใจโดยไม่ได้ปรึกษาน้องสาวของตนเอง
หลังจากที่ฝากเบอร์ติดต่อกลับไว้ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง เพชรกล้าก็ได้รับสายจากธีร์ ซึ่งเขาติดต่อกลับมาทันทีที่รู้ว่าเป็นเพชรกล้า เขาคิดว่าเพชรกล้าต้องมีเรื่องอะไรบางอย่างที่เกี่ยวกับแพรวาแน่นอน ไม่อย่างนั้นเพชรกล้าคงไม่ติดต่อมาหาเขา และที่สำคัญคงไม่มีใครเชื่อว่าธีร์ยังไม่มีวันลืมแพรวา ทั้งที่เวลาผ่านมาตั้งสี่ปี แต่มันคือความจริง ทุกวันที่ผ่านมาตลอดสี่ปี ไม่มีวันไหนที่เขาลืมแพรวาได้เลยสักครั้ง เธอยังคงอยู่ในหัวใจของเขา แม้ว่าทั้งเขาและเธอจะจากกันไปไกลแสนไกลแล้วก็ตาม
แต่มาวันนี้การติดต่อจากเพชรกล้ามันทำให้เขามีความหวังอีกครั้ง หวังที่จะได้รู้เรื่องราวของแพรวา ดังนั้นทันทีที่เลขาของเขาแจ้งเรื่องเพชรกล้า เขาจึงรีบติดต่อเพชรกล้าโดยไม่ลังเล
[สวัสดีครับพี่เพชร]ปลายสายพยายามข่มความดีใจเมื่อรู้ว่าตนเองกำลังสนทนากับพี่ชายอดีตภรรยาของตนเองอยู่
“เป็นยังไงบ้างธีร์สบายดีมั้ย” เพชรกล้าเอ่ยถามอย่างไว้เชิง
[สบายดีครับ แล้วพี่เพชรล่ะ เป็นยังไงบ้างครับ] แม้ว่าอยากถามถึงใครบางคนแถบขาดใจ แต่ทว่าเขาก็ไม่กล้ากระโตกกระตากถามออกไป เพราะยังไม่รู้จุดประสงค์ของเพชรกล้าที่ติดต่อมา
“สบายดี ว่าแต่ตอนนี้ธีร์มีครอบครัวใหม่หรือยัง” ในที่สุดเพชรกล้าก็ตัดสินใจเข้าเรื่อง