“ลุงไม่ได้หลอกนะ ลุงพูดจริงๆ” เพชรากล้ายังมองหลานสาวด้วยความขบขัน
“ก็คุณแม่บอกว่ามันไม่มีจริงนี่คะ” เด็กน้อยยังเถียงตามที่มารดาบอก
“งั้นบอกลุงมาสิคะว่าพะแพงจะขออะไร” ผู้เป็นลุงชักสงสัยว่าทำไมน้องสาวถึงตัดความหวังของหลานสาวแบบนั้น ทั้งที่สามารถปลอบหรือให้กำลังใจเด็กน้อยได้
“พะแพงขอให้พ่อมาหาค่ะ แต่แม่บอกว่าพ่อตายแล้ว พ่อมาหาไม่ได้ พรของพะแพงไม่มีทางได้” เด็กน้อยเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย แต่ผู้เป็นลุงที่ได้ฟังถึงกับสะเทือนใจเป็นอย่างมาก เขานึกว่าหลานสาวจะขออะไร ซึ่งคนเป็นลุงคนนี้ก็พร้อมจะหาให้อยู่แล้ว ก็เลยสอนหลานสาวเพื่อพับนกกะเรียน แต่พอได้รู้ว่าหลานสาวจะขออะไร เขาถึงกับดึงหลานสาวมากอดไว้ด้วยความสงสาร
“ไม่เป็นไร ลุงจะพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้พรของพะแพงสำเร็จ ในเมื่อขอกับนกกระเรียนไมได้ ก็ขอกับลุงเพชรนี่แหล่ะ เดี๋ยวลุงเพชรจะจัดให้เอง” เรื่องสะเทือนใจที่เกิดขึ้นตรงหน้า มันทำให้เพชรกล้าตัดสินใจที่จะทำบางอย่างลับหลังน้องสาว เขายอมปิดเป็นความลับมานานมากพอแล้ว เขาอยากให้หลานสาวมีความสุข บางครั้งเขาก็ต้องเสี่ยงทำอะไร เพื่อความสุขของหลานสาวบ้าง
“ถ้าพ่อตายแล้ว พ่อจะมาหาพะแพงได้เหรอคะ” เด็กน้อยเอ่ยถามด้วยความใสซื่อ เธอเชื่อจริงๆ ว่าบิดาของเธอเสียชีวิตแล้ว
“ลุงนี่แหล่ะจะใช้ไม้กายาสิทธิ์เสกให้พ่อของพะแพงคืนชีพเอง” เพชรกล้าเอ่ยออกมาเสียงสั่น เขายอมรับตามตรงว่าเขายังไม่หายสะเทือนใจจากเรื่องนี้
“พะแพงจะได้เจอพ่อจริงๆ ใช่มั้ยคะ” หลานสาวตัวน้อยกระโดดออกจากอ้อมกอดลุง ก่อนจะมองมาที่ลุงอย่างมีความหวัง
“แน่นอน ลุงเพชรคนนี้เก่งอยู่แล้ว ไม่ว่าพ่อของพะแพงจะเป็นยังไง พะแพงก็ต้องได้เจอพ่อ” เพชรกล้ากล่าวตามจริง เขารู้สึกว่าเขาทำตามที่น้องสาวบอกมานานเกินไปแล้ว ในเมื่อมันคือความต้องการของหลานสาวเขา น้องสาวก็ไม่ควรจำกัดสิทธ์การพบกันของพ่อกับลูก
“สัญญานะคะ” เด็กน้อยยกนิ้วก้อยมาขอเกี่ยวก้อยผู้เป็นลุง นั่นทำให้ผู้เป็ลุงส่งนิ้วก้อยมาเกี่ยวก้อยด้วยความเอ็นดู ก่อนจะยกมืออีกข้างลูบศีรษะเล็กด้วยความรักใคร่ เพราะอะไรไม่มีใครรู้เหตุผลจริงๆ ที่แพรวาตัดสินใจหย่ากับธีร์ หลานสาวที่ควรจะมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบกลับต้องกลายเป็นเด็กกำพร้า ทั้งที่บิดายังมีชีวิตอยู่ มันถึงเวลาแล้วที่หลานสาวของเขาควรต้องรู้ความจริงเรื่องพ่อ ไม่ใช่ปล่อยให้เรื่องที่สำคัญที่สุดแบบนี้กลายเป็นความลับไปตลอดกาลตามที่น้องสาวของเขาต้องการ