โซ่รักคืนใจ

ขอให้พ่อมาหาหนู...2

“เปล่าค่ะ พ่อของพะแพงเสียแล้ว แบบที่ยายเจียดคนงานที่ไร่เพิ่งเสียไปไงคะ” ผู้เป็นมารดาพยายามอธิบายอย่างใจเย็น

“อ๋อ ตายแล้วไม่หายใจใช่มั้ยคะ” เด็กน้อยทำหน้าเข้าใจ เมื่อเอ่ยถึงกรณีที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้

“ใช่ค่ะ แบบนั้นแหล่ะ เพราะฉะนั้นต่อให้พะแพงพับนกกระเรียนสำเร็จ พ่อของพะแพงก็มาหาพะแพงไม่ได้ เพราะว่าพ่อไปอยู่บนนู้นแล้ว” แม้ว่าจะต้องโกหก แต่แพรวาก็ต้องทำ เพราะเธอไม่รู้ว่าหากธีร์รู้ความจริงเรื่องลูก เขาจะอยากแย่งลูกไปจากเธอหรือเปล่า และด้วยเงินที่เขามี เขาสามารถทำทุกอย่างเพื่อให้ลูกไปอยู่กับเขา เพราะฉะนั้นเพื่อเป็นการตัดไฟตั้งแต่ต้นลม เธอต้องปิดบังเรื่องทุกอย่างไว้ เพื่อให้เธอยังได้สิทธิ์ในการดูแลลูกของเธอแต่เพียงผู้เดียว

“พะแพงไม่ยอมนะคะ พะแพงอยากเจอพ่อ” เด็กน้อยร้องไห้โยเยขึ้นมาทันทีที่รู้ว่าสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่ มันไม่มีทางเกิดขึ้นจริง พ่อไม่มีวันมาหาเธอ

“โอ๋ๆๆ...ไม่ร้องนะคะ คนดี คนสวยของแม่โตแล้วต้องไม่งอแงนะคะ” แพรวาดึงบุตรสาวเข้ามากอดด้วยความสะเทือนใจ ที่บุตรสาวเป็นแบบนี้ก็เพราะความเห็นแก่ตัวของเธอ แต่จะทำยังไงได้ล่ะ ในเมื่อเธอไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ ถ้าขาดบุตรสาวไป และป่านนี้ธีร์คงมีครอบครัวใหม่ไปแล้ว เธอไม่อยากให้บุตรสาวของเธอต้องไปตกอยู่ในอุ้งมือแม่เลี้ยงใจร้าย หรืออีกอย่างก็คือถึงธีร์จะรู้ความจริง เขาก็ไม่สนใจลูกสาวของเธอ แบบนี้ลูกสาวของเธอก็อาจจะเจ็บหากรู้ว่าพ่อของเขาไม่ต้องการ เพราะฉะนั้นการตัดไฟตั้งแต่ต้นลมน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

“พะแพงอยากเจอพ่อ ฮือๆๆๆ” เด็กน้อยยังร้องไห้ต่อ และไม่ได้หยุดอย่างที่มารดาต้องการ นั่นให้แพรวาเสียใจเป็นอย่างมาก แต่เธอก็ไม่อาจตัดสินใจบอกเรื่องพ่อกับเด็กหญิงพะแพงได้ เธอเลยได้แต่ทำใจ และปลอบบุตรสาวที่กำลังร้องไห้อยู่

กว่าที่จะทำให้เด็กน้อยหยุดร้องไห้ได้ก็ต้องเอาเรื่องเที่ยวมาล่อ นั่นก็คือการที่แพรวาสัญญาวาจะพาบุตรสาวไปทานเคเอฟซีในเมือง ถ้าบุตรสาวหยุดร้องไห้ และเพียงไม่นานเด็กน้อยก็เงียบเสียงลง ก่อนจะเหลือเพียงเสียงสะอื้นห่างๆ นั่นทำให้แพรวาถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างโล่งใจ และยิ่งบุตรสาวโตขึ้น เธอไม่รู้เลยว่าบุตรสาวจะถามเรื่องบิดาอีกนานแค่ไหน เธอได้แต่ภาวนาให้บุตรสาวเลิกสนใจเรื่องนี้ และไม่เอ่ยถามถึงอีก

หลังจากที่ร้องไห้เพราะพรที่จะขอไม่มีวันเป็นจริง เด็กหญิงพะแพงก็เดินไปหาลุงของตนเอง นั่นก็คือเพชรกล้า ซึ่งกำลังนั่งทำงานด้วยความขะมักเขม้น

“อ้าว...พะแพง ทำไมทำหน้าอย่างงั้นล่ะลูก” เพชรกล้าเห็นหลานสาวหน้างอ ก็เอ่ยถามออกไปด้วยรอยยิ้ม นี่คงจะมีใครทำอะไรให้ไม่พอใจแน่ๆ หลานสาวคนโปรดของเขาถึงได้ทำหน้างอขนาดนั้น

“ลุงเพชรนั่นแหล่ะหลอกพะแพง” หลานสาวเอ่ยออกมาพร้อมกับยกนิ้วโป้งขึ้นโป้งผู้เป็นลุง

“ลุงไปหลอกอะไรล่ะครับ” เพชรกล้ายิ้มขบขันกับท่าทางของหลานสาว

“เรื่องพับนกแล้วจะขอพรได้ไงคะ ลุงเพชรหลอกพะแพง” เด็กน้อยเอ่ยออกมาด้วยท่าทางโกรธๆ