เปรี้ยง! ซ่าส์~
เกิดเป็นเสียงฟ้าร้องสลับสายฝนไปมา ทำร่างบางรีบเหยียบคันเร่งรถกอล์ฟ มุ่งตรงไปแถวท้ายสนาม หากให้วนกลับไปทางเดิมมีหวังได้โดนสายฟ้าผ่ากลางลำตัวแน่
"กรี๊ดด..." น้ำชาพยามกลั้นเสียงร้องอยู่หลายรอบ ถ้าเธอยังมัวแต่กลัวไม่กล้าขับรถไปไหน จุดที่เธออยู่กลางแจ้งนั่นแหละคืออันตราย
พอเห็นต้นไม้มากมายเรียงรายอยู่ เธอรีบไปจอดรถระยะใกล้ สอดส่องสายตาหาที่หลบฝนชั่วคราว จนไปเจอกระท่อมดั่งในละคร ในความโชคร้ายยังมีความโชคดีเหลืออยู่
"มีใครอยู่ไหมคะ?" น้ำเสียงใสรีบตะโกนเรียก เธอไม่คิดจะรอให้ใครมาช่วยเหลือ จนกว่าพายุฝนจะสงบลง แล้วกลับออกไปด้วยตัวเอง
"นั่นใครเหรอ? มาที่นี่ได้ยังไง" เป็นเสียงของหญิงวัยชรา ค่อยๆแง้มเปิดประตูเก่าๆ ทำจากใบไม้มากมายรวบรวมมาสร้าง เหมาะเป็นที่พักพิงชั่วคราว
"หนูหลงมาค่ะ แต่ฝนตกหนักมากเลย จะกลับไม่ได้เลยค่ะ" เธอรีบบอกตามความจริง ชุดพนักงานเปียกปอนเริ่มรู้สึกหนาวเย็
