บนโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยกับข้าวกลิ่นหอมกรุ่น ทั้งสีสัน หน้าตา ดูน่าทานมาก ๆ ไม่อยากเชื่อเลยว่านี่คือฝีมือของพ่อหมอที่ครองตนโสดมาจนอายุสามสิบกว่าปี ผู้ชายที่แข็งกระด้าง ไร้ความอ่อนโยนแบบเขา สามารถปรุงอาหารให้มีหน้าตาน่าทานขนาดนี้ได้ยังไงเนี่ย
“กินได้ใช่ไหมเนี่ย”
“ดีกว่ามึงทำแล้วกัน”
เขาตอบโดยไม่มองหน้า เพราะกำลังตักข้าวใส่จานให้ฉันอยู่
“ทำมาซะหลายอย่าง จะกินหมดไหมเนี่ย”
“มึงกินข้าวทีละกะละมัง อย่ามาพูดว่าทำเยอะไปหน่อยเลย”
คนร่างสูงทิ้งตัวลงนั่งเก้าอี้พร้อมกับยื่นจานข้าวให้ ก่อนจะหันกลับไปตักอาหารใส่จานของตัวเอง
กับข้าววันนี้มีแต่เมนูที่เกี่ยวกับปลา ทั้งต้มปลา ทอดปลา และหมกไข่ปลา สมกับที่นาอาสิงห์มีบ่อปลาขนาดใหญ่จริง ๆ ไหนลองชิมดูซิ...
“หือออ”
ตาโตอยู่แล้วยิ่งโตเข้าไปใหญ่ ยามปลายลิ้นได้สัมผัสเข้ากับรสชาติของต้มปลาที่กลมกล่อม ฝีมือสูสีพี่บัวได้เลยนะเนี่ย
“เป็นไง อร่อยล่ะสิ”
“อื้อ อร่
