เมื่อสิ้นการทำลาย ไหที่ได้จากการกักขังวิญญาณร้ายก็ถูกนำไปฝังและทำพิธีสะกดไม่ให้สิ่งที่อยู่ด้านในไหนี้ได้ออกมาด้านนอกอีก
มีการทำบุญหมู่บ้านครั้งใหญ่ ทั้งจัดงานสังสรรค์เพื่อฉลองเป็นการขอบคุณพ่อหมอหิรัญที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจนจัดการปอบตนนั้นได้สำเร็จอีกด้วย
“กินหลาย ๆ นาง เอ้านี่ ต้มขม” (กินเยอะ ๆ นังหนู เอ้านี่ ต้มเนื้อ)
“ขอบคุณค่ะ”
ฉันวางปีกไก่ในมือแล้วเอื้อมไปรับชามต้มเนื้อมาจากมือของผู้ใหญ่บ้าน ก่อนจะจัดการจ้วงชิ้นเนื้อเปื่อย ๆ ขึ้นมากิน
“หืมม อร่อย”
“กูเห็นมึงพูดคำนี้ไม่ต่ำกว่าสิบครั้ง”
คนข้างกันเอ่ยแซวไม่จริงจัง พลันยื่นเหล้าส่งให้
“ก็มันอร่อยจริง ๆ นี่ แล้วยื่นให้ดื่มทำไมฮะ ไหนตอนนั้นบอกห้ามเมา อยู่ที่นี่ต้องมีสติครบร้อยไง”
ฉันยอกย้อนกลับคืน ในขณะที่คว้าแก้วเหล้ามาวางไว้ข้างกายอีกฝั่งเรียบร้อยแล้ว เพราะเกรงว่าเขาจะยึดคืน
“ก็ตอนนั้นยังจับปอบไม่ได้ ตอนนี้มึงอยากกินอะไรก็กินเ
