สิ้นภารกิจที่สุรินทร์แล้ว ฉันกับพ่อหมอก็กลับมาที่สกลตามเดิม รอบนี้เราออกเดินทางกันตั้งแต่เช้า ทำให้มาถึงที่หมายในช่วงบ่าย จึงมีเวลามากพอให้ฉันได้กลับไปเยี่ยมพ่อที่บ้าน จริง ๆ พ่อหมอก็อยากมาเยี่ยมด้วย แต่ดันมีชาวบ้านเข้ามาขอความช่วยเหลือก่อน ฉันจึงต้องกลับมาที่บ้านเพียงลำพัง
“กินยาก่อนนะพ่อ”
ฉันส่งยาพร้อมกับน้ำให้พ่อ เขาก็รีบรับไปกินแล้วดื่มน้ำตามทันที
หลายวันมานี้ไม่ได้เข้ามาเยี่ยมเลย เขาดูผอมซูบลงไปมาก แต่กลับแข็งแรงขึ้นมากกว่าหลายวันก่อน
“มื่ออื่นมีตลาดตอนแลง ซื้อขนมครกมาให้พ่อแนเด้อ” (พรุ่งนี้มีขนมครกตอนเย็น ซื้อมาให้พ่อหน่อยนะ)
“ได้ไงล่ะ ยังไออยู่เลย”
ฉันรีบปฏิเสธทันที เอาไว้ให้เขาหายดีเมื่อไหร่จะซื้อให้กินสักสิบถาด
“ซิ่นเดียวกะบ่ได้เบาะ” (ชิ้นเดียวก็ไม่ได้เหรอ)
เขาทำหน้าหงอยลงในทันที พลางหลุบตาต่ำมองปลายเท้าตัวเอง
“บ่ได้ดอก ให้มันไคกว่านี่ก่อน” (ไม่ได้ ให้ดีขึ้นกว่านี้ก่อนแล้
