ฉันพลาดตั้งแต่ก้าวขาขึ้นรถไอ้ปลัดหื่นกามนี้แล้ว เพราะนอกจากมันจะไม่ยอมให้ฉันลงจากรถง่าย ๆ มันยังดื้อด้านที่จะมาส่งฉันถึงสำนักอีกด้วย ฉันเองก็ใช่จะยอมง่าย ๆ นั่งถกเถียงกันอยู่ในรถตั้งนาน จนสุดท้ายต้องยอมให้มันมาส่ง เพราะอยากจะขอความช่วยเหลือจากพ่อหมอเต็มที
“เปิดประตูรถได้แล้ว”
ฉันมองอีกฝ่ายตาขวาง เพราะมันล็อกประตูเอาไว้ไม่ให้ฉันออก
“รีบจังเลยนะ กลัวสำนักหาย หรือว่า... กลัวคนในสำนักหายกันล่ะ”
“พูดอะไร”
ฉันถามเสียงห้วนอย่างไม่พอใจ จะปากหมาอะไรใส่ฉันอีก
“ชายหญิงอยู่ด้วยกันสองต่อสองทุกวัน จะให้หมายถึงอะไรล่ะ”
“พ่อหมอเขาไม่ได้เหมือนปลัดหรอกนะ เพราะเขาทั้งหล่อกว่า รวยกว่า สุภาพบุรุษกว่าด้วย”
ฉันไม่ได้เข้าข้างพ่อหมอสักนิด ที่พูดออกมาไม่มีเกินจริงเลย ส่วนเรื่องที่เราพลาดได้เสียกัน นั่นก็เป็นเพราะเหล้าไหนั้น ไม่เช่นนั้นเราทั้งคู่ก็คงไม่ได้เลยเถิดกันมาไกลขนาดนี้
“หึ ปกป้องกันขนาดนี้ เป็นเมี
