“พ่อหมอมั่นใจแล้วใช่ไหม”
ฉันถามย้ำกับอีกฝ่าย หลังจากที่เอาแต่ถามคำเดิมซ้ำ ๆ ตลอดคืนจนถึงเช้าอีกวัน
“ทำไม”
“ก็... มันไวไป ฉันยังไม่ทันได้เตรียมใจรับ”
“ไม่ทันได้เตรียมใจ หรือเพราะมึงไม่ได้ชอบกู”
ฉันส่ายหน้าระรัวทันที ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากแต่งกับเขานะ เพราะที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ก็ไม่ได้ต่างไปจากผัวเมียทั่วไปอยู่แล้ว แต่คงเป็นเพราะช่วงนี้ฉันมีเรื่องให้คิดเยอะมากเกินไป
“แล้วอะไรที่ทำให้มึงลังเล?”
“ถ้าพูดไป พ่อหมอจะช่วยฉันไหม”
ฉันเริ่มรวบรวมความกล้าอีกครั้ง หลังจากที่เตรียมคำพูดเอาไว้แต่พังไม่เป็นท่า เพราะไม่มีจังหวะได้คุยกันดี ๆ เลย ไม่รู้ว่าพ่อหมอไปคึกมาจากไหน กลับมาก็ใส่ฉันไม่บันยะบันยัง แถมอาบน้ำเสร็จยังมาเอาต่ออีก
“ก็พูดมาก่อน”
“เรื่อง... พี่บัวกับปลัด”
แววตาของอีกฝ่ายเปลี่ยนไปกะทันหัน เขาไม่พูดอะไรทั้งสิ้น เพียงแค่เบนหน้าหลบคล้ายเอือมระอากับเรื่องนี้เต็มทน
“ที่ไม่อยากแต่ง เพราะอาล
