ของเล่น ที่ไร้ค่า

ตอนที่ 2 เทียนหอมไม่เคยยอมแพ้

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นในยามเช้าของวันใหม่ เทียนหอมลุกจากเตียงเล็กๆ พร้อมกับความรู้สึกเหนื่อยล้า เธอหันไปมองชุดนักศึกษาที่แขวนอยู่กับมุมผนังห้องพลางถอนหายใจเบาๆ ซึ่งเป็นชุดนักศึกษาตัวเก่าที่เธอใส่มาตั้งแต่ปีหนึ่งจนถึงตอนนี้

“อีกไม่กี่เดือนก็จะจบแล้ว สู้ต่ออีกหน่อยนะ เทียนหอม” เธอพูดกับตัวเองเบาๆ พร้อมกับรอยยิ้มบางๆ ถึงแม้ร่างกายจะเหนื่อยล้าแต่เธอก็ต้องสู้

เทียนหอมรีบลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเพราะวันนี้มีเรียนเช้า เธอจึงไม่ได้ออกไปขายของช่วยยาย

“เสร็จแล้วค่ะ เทียนไปเรียนก่อนนะคะ”

หลังจากที่ช่วยยายนวลจันทร์เก็บขนมไทยใส่กล่องเสร็จ เทียนหอมก็รีบบอกยายทันทีเพราะเธอต้องใช้เวลาเดินทางไปมหาวิทยาลัยนานพอสมควร

ใช้เวลาเกือบหนึ่งชั่วโมงกว่าเทียนหอมจะมาถึงมหาวิทยาลัยได้ เนื่องจากบ้านเธออยู่ไกลแถมยังต้องต่อรถเมล์อยู่หลายครั้ง แต่ใช้เวลาเดินทางไม่เท่าไหร่แต่ใช้เวลารอรถเมล์นานมาก

ร่างบางเดินตรงไปยังห้องเรียนด้วยท่าทางเร่งรีบเพราะตอนนี้จะถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว ถ้าหากเธอช้ากว่านี้คงจะไม่ทันเวลาเข้าเรียนแน่

ฟู่ววว~

เทียนหอมพ่นลมหายใจออกมาด้วยท่าทางโล่งอกเมื่ออาจารย์ที่สอนยังไม่มา เธอรีบหาที่นั่งเพื่อที่จะได้พักให้หายเหนื่อย

วันนี้นักศึกษาในห้องไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ เพราะเป็นวิชาที่เรียนเช้า แต่ก็ใช้เวลาเรียนในห้องเกือบสองชั่วโมงก่อนที่อาจารย์จะสั่งงานและเดินออกไป

เพื่อนที่อยู่ในห้องก็เริ่มทยอยกันเดินออกจากห้องเพื่อที่จะไปหาที่นั่งทำงานแบบสบาย เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าอาจจะมีสาขาอื่นมาเรียนต่อในห้องนี้ก็ได้

เทียนหอมเดินออกจากห้องเพื่อที่จะไปหาที่นั่งทำงานเงียบๆ อยู่คนเดียว เพราะฐานะที่ค่อนข้างจนทำให้เธอไม่ค่อยมีเพื่อนสนิทสักเท่าไหร่

“นั่งตรงนี้ดีกว่า” หญิงสาวพูดกับตัวเองในขณะที่มองเห็นม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้ใหญ่ค่อนข้างเงียบและไม่มีใครเดินผ่าน

เทียนหอมก้มหน้าก้มตาทำงานให้เสร็จตามที่อาจารย์สั่งก่อนที่เธอจะไปทำงานพิเศษอื่นต่อ ที่เธอเลือกเรียนตอนเช้าก็เพราะจะได้มีเวลารับงานอื่นต่อในตอนเย็นได้อีก

“เทียนหอม!”

..

ฝากติดตามด้วยนะคะ🙏🏼🙏🏼