เสียงเจื้อยแจ้วของเด็กหญิงวัย 6 ขวบที่กำลังนั่งอยู่บนเครื่องบินชั้นบิสิเนสคลาส เหินฟ้าสู่บ้านเกิดเมืองนอนของมารดาเป็นครั้งแรกตั้งแต่ลืมตามาดูโลก ณิชาวีร์ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจะต้องกลับไปเหยียบที่ประเทศไทยอีก ทั้งที่เป็นบ้านเกิดเมืองนอน แต่เพราะจากมานานหลายปีและความทรงจำก่อนลาจากไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก จึงทำให้รู้สึกว่าถ้าหากต้องพบเจอหน้ากับครอบครัวของจิรภัทรอีกครั้งเธอจะต้องทำอย่างไรบ้าง คุณรุ่งนภาจะยังคงไม่ชอบหน้าเธออยู่หรือเปล่า ถ้าไม่เป็นเพราะคุณอนันต์ล้มป่วยอาการหนัก เธอคงไม่ต้องหอบลูกสาวบินข้ามน้ำข้ามทะเลมาแบบนี้ ด้วยความที่จิรภัทรร้องขออยากให้พาลูกมาให้คนเป็นปู่ที่ไม่เคยได้พบเจอหน้าหลานเลยสักครั้งได้เห็นก่อนลาลับจากโลกใบนี้
“ใกล้ถึงหรือยังคะหม่ามี๊?” คำถามเดิมที่ทำให้คนเป็นแม่ต้องส่ายศีรษะเป็นครั้งที่นับไม่ถ้วนแล้ว
“อีกครึ่งชั่วโมงค่ะ บีลีฟดูการ์ตูนเล่นรอไปก่อนนะคะ”
“พ่อจ๋าจะมารอรับหร
