สามวันผ่านไป
หลังจากที่สองแม่ลูกพักจนหายเหนื่อยเป็นที่เรียบแล้ว วันนี้ทั้งณิชาวีร์และลูกสาวก็เดินทางมายังบ้านของบิดามารดาจิรภัทร โดยที่ชายหนุ่มขับรถไปรับมาจากโรงแรมที่พัก ณิชาวีร์รู้สึกประหม่าอยู่มากเพราะนี่จะเป็นครั้งแรกในรอบเจ็ดปีที่ได้กลับมาพบเจอกันอีกครั้งในสถานะใหม่ที่ไม่ใช่สะใภ้ของบ้านพีรดนย์
“คุณปู่คุณย่าอยู่ที่นี่เหรอคะหม่ามี๊?”
ณิชาวีร์พยักหน้ายิ้มให้กับลูกสาวเพียงเล็กน้อย ก่อนจะจับจูงมือเล็กให้เดินก้าวเท้าเข้าไปภายในบ้านด้วยกันอีกครั้ง จิรภัทรจ้องมองดูสีหน้าที่เป็นกังวลของหญิงสาว เธอคงรู้สึกอึดอัดที่จะมาที่นี่อย่างนั้นสินะ
“ณิดูกังวลใจนะ เป็นอะไรหรือเปล่า?”
“เปล่าค่ะ ฉันแค่ไม่ได้มานาน เลยไม่รู้จะต้องทำตัวแบบไหน”
“ก็ทำตัวตามสบายนั่นแหละ ไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้น ทุกคนที่นี่ยังยินดีต้อนรับณิเสมอ”
ณิชาวีร์เดินตามสองพ่อลูกขึ้นไปบนชั้นสองของบ้านเพื่อไปเยี่ยมคนป่วยที่นอนพักอ
